ระหว่างที่คณะแพทย์ดูการผ่าตัดของโกซึงทัก หัวหน้าบันนึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับชายองมินเมื่อครั้งเป็นแพทย์อินเทิร์นที่ผ่าตัดเดี่ยวคนไข้จนสำเร็จ เขาคิดว่ามีความเป็นไปได้เพียงสองอย่างเท่านั้นคือโกซึงทักอาจโดนสาปแช่งหรืออาจถูกสิง
หลังจากผ่าตัดได้สำเร็จชายองมินและโกซึงทักต่างก็ดีใจและหัวเราะอย่างมีความสุข

ยุนแทกูตามฮายองไปที่บ้านของโจฮยอนกิลที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมหนูน้อยซูฮยอน พวกเขาไม่พบใครนอกจากอาวุธมีดและกิ๊บติดผมของเด็กที่ใส่กระเป๋าและซ่อนไว้ในตู้เย็น ในคืนนั้นพวกเขาจึงจอดรถซุ่มดักรอโจฮยอนกิลเผื่อว่าเขาจะย้อนกลับมา จนกระทั่งในตอนเช้าพวกเขาได้พบกับเจ้าของบ้านเช่าซึ่งบอกว่าเธอติดต่อฮยอนกิลไม่ได้เช่นกันเพราะเขาค้างค่าเช่าหลายเดือนแล้วและเคยเห็นฮยอนกิลพาซูฮยอนมาที่บ้านหลังนี้ จากนั้นเจ้า

จองอูจูเป็นนักวิเคราะห์สถิติและเข้าร่วมทีมวิเคราะห์พฤติกรรมอาชญากรกับฮายองและยองซู ซูฮยอนเด็กหญิงวัยห้าขวบหายตัวไปเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ตำรวจก็ยังไม่พบเบาะแส ฮายองและยองซูไปสัมภาษณ์นักโทษจางดึกโฮที่เรือนจำเพื่อศึกษาจิตวิทยาของอาชญากร จางดึกโฮเป็นฆาตกรที่ฆ่าแฟนสาวของตัวเองอย่างโหดเหี้ยมเมื่อหกปีก่อนและหั่นศพของเธอออกเป็นชิ้นๆ ฮายองต้องการคำตอบของอาชญากรที่ผิดไปจากแฟ้มคดีเพื่อนำมาวิเคราะห์ข้อมูล

โกซึงทักรู้เพียงคร่าวๆ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับยองมินนั้น เป็นแผนการของรองผู้อำนวยการฮันซึงวอนและดำเนินการโดยอันแทฮยอน และอุบัติเหตุของยองมินก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ วิญญาณของคนขับรถมอเตอร์ไซค์ที่ยังนอนโคม่าอยู่นั้นบอกกับยองมินว่าเขาถูกจ้างวานให้ถ่วงเวลายองมินเพื่อให้อยู่ห่างจากท่านประธานจางที่เพิ่งได้รับการผ่าตัด เขาไม่มีเจตนาทำร้ายยองมินและขอร้องให้ช่วยชีวิตเขาจากนั้น เขาจะสารภาพความจริงทั้งหมดแล

ซึงทักรู้ว่าตนเองมีสัมผัสพิเศษตั้งแต่วัยเด็กที่สามารถมองเห็นวิญญาณได้ ชายองมินให้ความร่วมมือกับซึงทักโดยการสิงร่างและผ่าตัดหัวใจให้คนไข้ฉุกเฉินได้สำเร็จท่ามกลางความแปลกใจของแพทย์ทุกคนรวมทั้งรองผู้อำนวยการฮันซึงวอนด้วย ซึงทักยอมรับว่าเขามองเห็นวิญญาณของยองมินตั้งแต่แรก แต่ที่ไม่บอกก็เพราะยองมินไม่เคยถามและยองมินก็ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาตั้งแต่แรก ซึงทักไม่พอใจที่ยองมินเกือบทำให้เขาต้องกลายเป็นร

แม้ว่าบังกีฮุนจะถูกตัดสินจำคุกไปแล้ว แต่วอนมัลซุกคือเหยื่อรายล่าสุดที่คนร้ายมีพฤติกรรมเดียวกัน ฮายองจึงเชื่อว่ากีฮุนไม่ใช่คนร้ายตัวจริง เขาไปเยี่ยมนักโทษชายยางยงชอลที่เจอบนสถานีซึ่งบอกว่าบังกีฮุนไม่ใช่คนร้าย และให้เงินจำนวนหนึ่งเพื่อแลกกับเหตุผลนั้นเพราะต้องการรู้ความคิดและพฤติกรรมของอาชญากร ซึ่งยางยงชอลบอกว่าคนที่ถอดเสื้อผ้าของเหยื่อก็คือฆาตกรตัวจริงที่ทำด้วยความเคยชิน หัวหน้าพัคไม่พอใจที่ฮายอ

ในวัยเด็ก ซงฮายองประสบอุบัติเหตุตกน้ำและเห็นศพหญิงคนหนึ่งจมอยู่ใต้น้ำ หลังจากที่ฮายองได้รับการช่วยเหลือและเจ้าหน้าที่กำลังเก็บศพหญิงสาวคนนั้น ฮายองวิ่งไปคลุมผ้าที่เท้าของเธอด้วยความเศร้าและเสียใจ เขาหันไปเห็นชายสวมหมวกที่น่าสงสัยคนหนึ่งกำลังมุงดูเหตุการณ์อยู่ด้วย

หลายปีต่อมา..

ซึงทักวินิจฉัยเบื้องต้นว่าคนไข้หญิงที่หมดสติไปนั้นเป็นโรคเท้าแสนปม ยองมินสามารถเข้าร่างของซึงทักได้อีกครั้งและรีบช่วยชีวิตคนไข้ หลังจากนั้นพวกเขาก็ขึ้นรถฉุกเฉินเพื่อไปโรงพยาบาล

เมื่อพยาบาลจองแจ้งว่าชายองมินสามารถหายใจได้เองแล้วเป็นช่วงๆ ยองมินในร่างของโกซึงทักจึงรีบสั่งทำเอ็มอาร์ไอให้กับร่างของเขาทันที หมออันแทฮยอนซึ่งเป็นผู้ช่วยของชายองมิน รู้สึกแปลกใจในท่าทางและคำพูดของโกซึงทักที่เหมือนกับชายองมินทุกอย่าง

ยองอึนลาออกจากโซโนเพื่อมาทำแบรนด์ของตัวเองอย่างที่ตั้งใจ ชีซุกน้อยใจในการลาออกของยองอึน โดฮุนจึงปลอบใจว่าเธอควรให้กำลังใจและสนับสนุนเพื่อน

พ่อของยองอึนปรับทุกข์กับยองอึนว่าอยากปรับความเข้าใจกับแม่ของเธออีกสักครั้ง ชีซุกเข้าใจโดฮุนมากขึ้นเมื่อพ่อของเธอบอกว่าจ้างโดฮุนเพราะความสามารถและความมีเหตุผลของเขา ถึงแม้ว่าเธอและโดฮุนจะเลิกคบกัน แต่พ่อก็จะร่วมงานกับเขาต่อไป โดฮุนพบกับยองอึนขณะที่ไปช่วยแจกุกเก็บของออกจากสตูดิโอ เธอขอให้เขาปรับความเข้าใจกับชีซุกซึ่งเขาบอกว่าเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้น

ชายองมินรีบออกไปพบใครบางคนตามข้อความที่ได้รับ เพราะคิดว่าคือจางเซจินอดีตคนรักที่จะกลับอเมริกาแต่จางเซจินไม่ได้ไปตามนัด ชายองมินจึงรีบขับรถกลับโรงพยาบาลและเกิดอุบัติเหตุ หลังจากที่ผู้ช่วยอันแทฮยอนโทรมาบอกว่าอาการของประธานจางกำลังทรุดลง

คิมแจวอนสับสนและว้าวุ่นเพราะไม่แน่ใจว่าตนเองวานโกซึงทักให้ฉีดเฮพารินให้ประธานจางเกินปริมาณที่กำหนดหรือไม่ จึงทำให้อาการของท่านทรุดลง