ไรอันแอบได้ยินที่อึนกีคุยกับด็อกมี จึงบอกอึนกีว่าเขาอยากไปเรียนยูโดด้วย
จึงตามอึนกีไปที่โรงเรียน และที่นั่นเองทำให้เขาเจอกับซอนจูและรู้ความจริงว่าจริงๆแล้วด็อกมีกับซอนจูไม่ได้เป็นแฟนกัน

ชีอันโทรสั่งไก่มาที่ห้องของไรอัน และยังให้ไรอันจ่ายเงินให้อีก เพราะว่าเขาต้องไดเอตจึงต้องแอบสั่งและขอให้ไรอันจ่ายเงินให้ และยังบอกว่าจะยอมตกลงร่วมนิทรรศการด้วย และยังพูดถึงแม่ไซต์ของเขาลงรูปไรอันกับด็อกมี ทำให้ข่าวนั้นจบไป

ไรอัน กลับมานั่งคิดว่ารูปที่แม่ไซต์คนนั้นลงไป มีรูปนึงที่เขาไม่ได้ส่งไปแต่ทำไมแม่ไซต์คนนั้นถึงมีรูป ไรอันจึงพยายามตีตัวออกห่างด็อกมีจนด็อกมีเองก็ไม่เข้าใจทั้งที่ไรอันเป็นคนเสนอแผนการนี้เอง

ซินดี้ยังคงสงสัยและตามติดด็อกมีกับไรอันตลอด ด็อกมีที่รู้ว่าไรอันจะไปหานักเขียนโนที่ต่างจังหวัดคนเดียว จึงขอตามไปด้วยเพื่อให้ซินดี้เห็นว่าทั้งคู่ไปด้วยกัน

ระหว่างทางไป ฝนตกจนรถติดหล่ม ด็อกมีต้องออกไปตากฝนเพื่อเข็นรถ แต่รถก็ยังไม่หลุดจากหล่มได้ ทั้งคู่จึงต้องเดินตากฝนไปที่บ้านของนักเขียนโน นักเขียนโนรีบให้ทั้งคู่รีบเข้าไปผิงไฟและเปลี่ยนชุด ด็อกมีกำลังจะเปลี่ยนชุดแต่ผ้าพันคอของเธอพันกับผมเข้า ไรอันจึงช่วยด็อกมีแกะออก

ไรอันกับด็อกมี ขอร้องนักเขียนโนให้ทางแกลอรีได้จัดแสดงานที่ไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อนของยุนแทฮวาผู้ล่วงลับในนิทรรศการครบรอบห้าปีของแกลเลอรี แต่นักเขียนโนยังคงปฎิเสธเช่นเดิมและเขายังยืนยันว่าจะไม่เปิดเผยรูปนั้น

เช้าวันต่อมา อยู่ๆนักเขียนโนก็พาไรอันกับด็อกมีเข้าไปในห้องที่เก็บรูปไว้ และเล่าความจริงทั้งหมดให้ไรอันกับด็อกมีฟัง ด็อกมีเอากล้องถ่ายรูปที่อยู่ในห้องนั้นเอาไว้ และเมื่อถ่ายเสร็จและออกไปเห็นนักเขียนโนกับไรอันที่นั่งคุยกันอยู่จึงถ่ายรูปพวกเขาเอาไว้ ด็อกมีแอบถ่ายรูปไรอันไว้

ระหว่างทางกลับไรอันบอกว่าเขาจะยอมแกล้งเป็นแฟนด็อกมีเพื่อไม่ให้ซินดี้จับได้

เมื่อกลับมาถึงห้องด็อกมีเอารูปที่ถ่ายไว้ลงในคอม และนั่งดูรูปไรอัน และทันใดนั้นก็มีสมาชิกคนใหม่เข้ามาใน ชีอันคือชีวิต นั่นก็คือคุณลาเต้ หรือไรอันนั่นเอง
ไรอันรู้แล้วว่าด็อกมีคือแม่ไซต์คนนั้นจริงๆหรือไม่ติดตามรับชมได้ในตอนต่อไป