สปอยล์ Blind ตอนที่ 7

จากคลิปเสียงที่คนขับรถชเวซุนกิลคุยกับชายปริศนาที่พูดถึงเด็กหมายเลข24 ซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องทุกอย่าง และโจอึนกียืนยันว่าหนึ่งในคณะลูกขุนที่มีรอยแผลไฟไหม้ที่มือก็คืออันแทโฮ ผู้พิพากษาซองฮุนรั้งซองจุนที่จะออกไปจับแทโฮโดยบอกว่าตอนนี้ซองจุนไม่ใช่สายสืบเพราะตกอยู่ในฐานะผู้ต้องสงสัยที่ทางการต้องการตัว ก่อนที่ผู้พิพากษาซองฮุนจะไปยังที่อยู่ของอันแทโฮเพียงลำพัง เขาได้เตือนโจอึนกีไม่ให้เชื่อใจใครแม้แต่ตัวเขาเองหรือซองจุนก็ตาม

คำเตือนของผู้พิพากษาซองฮุนทำให้โจอึนกีเริ่มหวาดระแวง จ่ากูและลูกน้องไปที่พักของอันแทโฮตามคำสั่งของแบคมุนกัง แต่อันแทโฮไม่อยู่ที่นั่นและพบผู้พิพากษาซองฮุนที่กำลังหาหลักฐานบางอย่าง จ่ากูเข้าใจผิดว่าผู้พิพากษาซองฮุนคืออันแทโฮ เขาจึงลักพาตัวเพื่อนำไปให้แบคมุนกัง แต่ซองจุนมาช่วยได้ทันและต่อสู้กับพวกของจ่ากู จ่ากูเปิดหมวกกันน็อคของซองจุนและจำได้ ซองจุนพาพี่ซองฮุนหนีออกไปจากที่นั่น จ่ากูรายงานแบคมุนกังว่าซองจุนลักพาตัวอันแทโฮไป แบคมุนกังเชื่อคำพูดของชเวซุนกิลที่เคยบอกว่าอันแทโฮร่วมมือกับยุนแจหรือซองจุน

ซองจุนแน่ใจว่าจ่ากู ชเวซุนกิลและอันแทโฮต้องมีความเกี่ยวข้องกัน ภาพหลอนในวัยเด็กผุดขึ้นมาจนทำให้ซองจุนหมดสติไป

อันแทโฮมอบตัวและสารภาพว่าฆ่าชเวซุนกิล แต่เขาต้องแปลกใจระคนโมโหและก้าวร้าวเมื่อสายสืบคังบอกว่าชเวซุนกิลยังไม่ตาย ผู้กำกับยอมได้รับรู้จากแบคมุนกังว่าอันแทโฮร่วมมือกับซองจุน(ยุนแจ)

โจอึนกีได้รับการยืนยันจากสายสืบคิมซอกกูว่าผลตรวจดีเอ็นเอที่เล็บของยอมฮเยจินเป็นของชเวซุนกิล แต่ซองจุนไม่มีท่าทีดีใจที่ตัวเองพ้นมลทิน เพราะเขาเชื่อคำพูดของพี่ซองฮุนที่ว่ามันเป็นหลักฐานปนเปื้อนของผู้ต้องสงสัยอย่างเขาและเขาก็เป็นเพียงคนเดียวที่พบเล็บของฮเยจินในที่เกิดเหตุ

ในบันทึกเสียงที่ชเวซุนกิลแอบอัดไว้ ทำให้ผู้พิพากษาซองฮุนได้ยินเสียงฝีเท้าของอีกคนหนึ่ง เขาจึงไปหาชเวซุนกิลเพื่อถามว่าคนคนนั้นเป็นใคร ชเวซุนกิลกระซิบบอกบางอย่างกับผู้พิพากษาซองฮุนก่อนที่จะเกร็งชักกระตุกและเสียชีวิต แบคมุนกังแวะไปเยี่ยมชเวซุนกิลที่โรงพยาบาลแต่ทว่าสายไปเสียแล้ว มุนกังนึกถึงผู้พิพากษาซองฮุนที่เพิ่งเดินสวนกับเขาที่ลิฟต์

แบคมุนกังไปหานากุกฮีที่บ้านเพื่อถามหายุนแจ เธอไม่ยอมรับว่ารับเด็กที่ศูนย์ฯมาเลี้ยงและยืนกรานว่าคลอดลูกทั้งสองคนเอง นากุกฮีไม่กลัวคำขู่ของมุนกังที่ว่าหากไม่ยอมมอบยุนแจให้กับเขา ลูกชายสุดที่รักอีกคนจะต้องเจ็บตัว

เจ้าหน้าที่ชันสูตรเพื่อนของซองจุนบอกว่ากะโหลกศีรษะของชเวซุนกิลมีรอยร้าวสองแห่งซึ่งเกิดจากการถูกตีสองครั้งในระยะเวลาที่ห่างกัน ผู้พิพากษาซองฮุนบอกซองจุนว่านอกจากอันแทโฮที่ตีหัวชเวซุนกิลแล้ว ยังมีบุคคลที่สามเข้ามาตีซ้ำอีกซึ่งก็คือหมายเลข13

ซองจุนยอมรับกับโจอึนกีว่าเขาคือเด็กหมายเลข13 แต่เขาได้รับอุบัติเหตุตอนอายุเจ็ดขวบและจำอะไรไม่ได้ นอกจากหมายเลขและชื่อยุนแจ

อันแทโฮได้รับการปล่อยตัวจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ถูกแบคมุนกังลักพาตัวไปทรมานเพื่อเค้นถามที่อยู่ของยุนแจ อันแทโฮเด็กหมายเลข7ที่เคยทรยศเพื่อนเพื่อเอาตัวรอด แต่ครั้งนี้เขาไม่ยอมเชื่อใจแบคมุนกังอีก เขาจึงถูกนำไปฝังทั้งเป็นแต่หนีรอดไปได้

คณะลูกขุนที่เหลือทุกคนไปร่วมงานแต่งงานของฮานาลูกสาวของผอ.คังยงกี ซองจุนไปที่บ้านของอันแทโฮและพบการ์ดแต่งงานเปื้อนเลือด เขาจึงโทรบอกอึนกีให้ระวังตัวและเกาะกลุ่มกับเพื่อนไว้ก่อนที่เขาจะไปถึง

อึนกีเห็นอันแทโฮอยู่บริเวณงานแต่ก็หาไม่พบ ขณะที่เจ้าสาวยังไม่ออกมา ผอ.คังยงกีกล่าวถึงลูกสาวของตัวเองและชวนแขกในงานร่วมดื่มอวยพร ทันใดนั้นเองเขาก็เกิดอาการช็อคและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ซองจุนเพิ่งมาถึงและเห็นอันแทโฮแต่เมื่อวิ่งตามไปก็ไม่พบ ซองจุนเห็นชายใส่หมวกดำวิ่งลงบันได้หนีไฟและจำได้ว่านั่นคือพี่ชายของเขาเอง ซองจุนกลับเข้ามาในงานซึ่งกำลังวุ่นวายเพราะเจ้าสาวเสียชีวิตและปากถูกกรีด ผู้พิพากษาซองฮุนกำลังล้างคราบเลือดที่มืออยู่ที่บ้านของตัวเอง