องค์ชายวังจองแต่งงานกับแฮซูเพียงในนามเท่านั้น และแยกบ้านกันอยู่คนละหลังในบริเวณเดียวกัน แฮซูตั้งครรภ์อ่อนๆ หมอเป็นห่วงสุขภาพของนางที่ไม่แข็งแรงอยู่แล้ว แต่แฮซูต้องการเก็บลูกไว้ องค์ชายวังจองจึงบอกหมอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ขณะที่ฝ่าบาททรงส่งคนมาสืบดูชีวิตคู่ของแฮซู องค์ชายวังจองรู้ทัน จึงเสแสร้งทำเป็นคู่สามีภรรยาที่มีความสุข ฝ่าบาททรงกริ้วอย่างมากเมื่อได้รับรายงานเช่นนี้ จึงแอบเสด็จไปดูเอง

หลังจากที่แชรยองตาย แฮซูเศร้าโศกเสียใจจนตัวเองล้มป่วย และหมางเมินต่อฝ่าบาท นางทูลว่าอยากจะออกไปจากวังนี้ แต่ฝ่าบาทรับสั่งว่าจะไม่มีวันปล่อยนางไปเด็ดขาด แฮซูให้ความช่วยเหลือครอบครัวของแชรยองตามที่นางได้สั่งเสียไว้ในจดหมาย

พระมเหสียอนฮวาตัดสินพระทัยที่จะละทิ้งครอบครัวตามที่ฝ่าบาททรงเสนอ เพราะหวังจะมีโอรสซึ่งจะเติบโตเป็นพระราชาแห่งโครยอในอนาคต

ในตอนแรกฝ่าบาทไม่สนพระทัยเรื่องแผลเป็นที่ข้อมือของแฮซู เพราะพระองค์ก็ทรงเป็นพระราชาที่มีแผลเป็นบนพระพักตร์เช่นกัน หลายๆ ตระกูลที่มีอำนาจกำลังรวมตัวกันเพื่อโค่นฝ่าบาท จึงมีการทูลเสนอให้อภิเษกกับองค์หญิงยอนฮวา แม้กระทั่งพระมเหสีฮวังโบ เอาสมุดของแฮซูมาให้อ่าน ซึ่งเป็นคำแปลกที่ไม่มีใครรู้จัก แต่ฝ่าบาทก็ไม่สนพระทัยเรื่องเหล่านี้ จนกระทั่งชเวจีมงได้บอกแฮซูว่า ขอให้นางตัดใจกับการอภิเษกครั้งนี้และปล่อยฝ่าบาทไป เพราะนางไม่คู่ควร และเป็นได้เพียงที่พักพิงทางใจ แต่มิอาจเป็นพลังสำหรับพระองค์ในการครองบัลลังก์ต่อไปได้

องค์ชายสิบสี่ฝากข้อความถึงแฮซูว่า เขาหาทางช่วยนางให้ออกจากวังได้แล้ว อูฮีเป็นสายให้ฝ่าบาทและทูลรายงานว่า องค์ชายวังโซร่วมกับเหล่าขุนนางเพื่อยับยั้งการก่อสร้างวังใหม่ที่ซอกยอง อูฮีหวังเพียงข้อแลกเปลี่ยนที่ทรงสัญญาเรื่องปากท้องและอิสรภาพของชาวอูแพคเจ แต่ฝ่าบาทไม่ทรงรักษาสัญญาและขู่นางด้วยว่า ตอนนี้องค์ชายแพคอายังไม่รู้ว่านางคือสุนัขรับใช้ของฝ่าบาท
ฝ่าบาททรงตื่นบรรทมด้วยอาการฝันร้ายและหวาดระแวง ภาพหลอนขององค์ชายวังอึนและพระเจ้าแทโจยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด ทรงมีอาการคุ้มคลั่งจนกระทั่งหมดสติไป เช้าวันต่อมาองค์ชายแปดพบว่าฝ่าบาทไม่ได้สติ จึงคิดว่าเป็นโอกาสดีของตนเองที่จะยึดบัลลังก์

แม่ทัพพัคเพิ่งรู้ว่าทหารกำลังบุกไปที่ทามีวอนเพื่อจับองค์ชายสิบและชายาซุนด๊อก เขาจึงรีบไปที่นั่นทันทีเพื่อช่วยลูกสาว ในขณะที่องค์หญิงยอนฮวาบอกองค์สี่ว่า แฮซูซ่อนองค์ชายสิบไว้ที่ทามีวอน ฝ่าบาททรงยืนดูซูนด๊อกและองค์ชายสิบกำลังต่อสู้กับทหาร ซุนด๊อกเอาตัวเองเข้ากำบังเพื่อปกป้ององค์ชายสิบ นางจึงถูกฟันและสิ้นใจอยู่ตรงนั้น ขณะที่องค์ชายสิบกำลังเสียใจอยู่นั้น ฝ่าบาททรงยิงธนูไปที่องค์ชายสิบ องค์ชายสี่ที่เพิ่งมาถึงจึงเข้าไปช่วย องค์ชายสิบโดนธนูยิงอีกครั้ง ในขณะที่องค์ชายสี่และองค์ชายวังจองกำลังสู้กับทหาร แฮซูมองเหตุการณ์ด้วยความตกใจ องค์ชายสิบขอร้องให้องค์ชายสี่สังหารเขาเสีย เพราะเขาต้องการตามชายาซุนด

เพื่อเป็นการช่วยชีวิตแฮซู องค์ชายวังโซจึงต้องจำใจยอมรับว่าองค์ชายวังโยคือพระราชาองค์ใหม่ และองค์ชายวังค์โยก็ได้ครองบัลลังก์เป็นพระเจ้าจองจง

องค์ชายสี่พยายามจะพาแฮซูหนีไปจากวัง แต่ถูกองค์ชายเก้าขวางไว้ โดยอ้างคำสั่งพระราชาองค์ใหม่ หากแฮซูหายไปจากทามีวอนหรือออกนอกวัง พระองค์จะประกาศว่านางคือผู้ที่ลอบปลงพระชนม์พระราชาองค์ก่อน

สองปีต่อมาในรัชสมัยของพระเจ้าฮเยจง แฮซูได้เลื่อนตำแหน่งเป็นซังกุง ประจำตำหนักทามีวอน องค์ชายวังโซกำลังสงสัยในพฤติกรรมขององค์ชายวังอุค ซึ่งแจ้งในที่ประชุมว่าฝ่าบาททรงมีรับสั่งให้จัดกองทัพใหม่ โดยที่ฝ่าบาทไม่ทรงเข้าร่วมประชุมเพราะอาการประชวร

องค์ชายแพคอาและอูฮีได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ต่างฝ่ายก็สารภาพว่าคิดถึงกัน ขณะที่แชรยองกำลังนำสมุนไพรไปถวายฝ่าบาท องค์ชายเก้าได้ติดสินบนนาง โดยอ้างว่าเพื่อให้นางดูแลฝ่าบาทเป็นอย่างดี แม้แชรยองไม่ต้องการรับไว้ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธองค์ชายได้ ในถุงสมุนไพรที่ฝ่าบาททรงใช้ในการสรงน้ำนั้น ทำให้พระองค์มีอาการอ่อนเพลียและจำอะไรไม่ได้

องค์ชายแพคอาเข้าไปรับคมดาบของอูฮีแทนฝ่าบาทและบอกให้นางรีบหนีไป ในขณะที่อาการประชวรของฝ่าบาททรงทรุดหนักจนหมดสติไป พระองค์ทรงรู้ตัวดีว่าเหลือเวลาอีกไม่มาก จึงรับสั่งให้ชเวจีมงและท่านแม่ทัพพัค ช่วยกันดูแลองค์รัชทายาทมูและองค์ชายสี่

องค์ชายสามต้องการปกปิดอาการประชวรและคำสั่งเสียสุดท้ายของฝ่าบาท มิให้ร่วงรู้ถึงองค์รัชทายาทเพื่อหวังจะครองบัลลังก์เสียเอง องค์ชายแปดจึงตรัสว่าพระองค์ทรงปิดทางเข้าออกซงอัคไว้หมดทุกทางแล้ว

องค์ชายสี่ยอมไปเมืองโฮ่วจิ้นในฐานะทูตตามรับสั่งของฝ่าบาท แต่ก็ทูลขอให้พระองค์ทรงมีพระเมตตาต่อแฮซู หลังจากนั้นฝ่าบาททรงมีรับสั่งให้ชเวจีมงกำจัดแฮซู เพราะไม่ต้องการให้นางพบกับองค์ชายอีก แต่ชเวจีมงบอกแฮซูให้ไปจากทามีวอน และไม่ต้องบอกลาหรือข้องแวะกับองค์ชายอีก

แม้แฮซูจะบอกองค์ชายสี่ให้ตัดใจจากนาง แต่พระองค์กลับบอกว่าจะไม่มีวันปล่อยนางไป และขอให้อดทนรออยู่ที่ทามีวอน จนกว่าพระองค์จะเสด็จกลับมา แฮซูบอกตัวเองว่าจะไม่รอองค์ชาย เพราะนางรู้สึกกลัวทุกครั้งที่ได้เจอกัน เพราะตอนนี้หัวใจของตัวเองเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว

องค์ชายสี่บอกแฮซูให้รีบหนีไป ก่อนที่พระองค์จะกระอักเลือดสลบอยู่ตรงั้น องค์หญิงยอนฮวาตกใจที่เห็นองค์ชายสี่จิบน้ำชาที่มียาพิษ นางจึงแกล้งจิบชาและแกล้งสลบ บอกทุกคนให้รีบตามหาองค์ชายสี่ ทุกคนตามมาช่วยองค์ชายสี่ได้ทัน องค์ชายเก้าใส่ร้ายแฮซูว่านางเป็นคนนำชาพิษมาถวายองค์รัชทายาท แฮซูจึงถูกจับโทษฐานลอบปลงพระชนม์

ห้องของแฮซูถูกรื้อค้นจนเจอยาพิษที่ซ่อนอยู่ โอซังกุงแปลกใจที่นางในนันฮีหายตัวไป เพราะนางมีหน้าที่ถวายชาวันนี้ ไม่ใช่แฮซู องค์รัชทายาทสงสัยว่าใครคือคนที่องค์ชายสี่ต้องการปกป้อง ขนาดถึงกับกินยาพิษด้วยตัวเองถึงสามถ้วย ซึ่งมีเจตนาจะฆ่าตัวเองให้ตาย