สปอยล์ True Beauty ตอนที่ 8

หลังจากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว ฮีกยองไม่สนใจว่าครูจุนอูจะมีหนี้สินหรือมีเงินเก็บเพียงน้อยนิด เธอได้มอบรองเท้าคู่ใหม่ให้และบอกว่าเธอจะดูแลเขาเอง จู่ๆ ฮีกยองก็โดนย้ายแผนก เพราะอีจูฮอนไม่พอใจที่เธอคิดจะทำอัลบั้มของเซยอน เพื่อเป็นการรำลึกหนึ่งปีที่เขาจากไป

ซูโฮเตรียมของขวัญเพื่อจะบอกรักจูกยองในระหว่างที่ไปทัศนศึกษา ในวันออกเดินทาง ซอจุนและจูกยองบังเอิญใส่เสื้อลายทางเหมือนกัน เพื่อนๆ จึงแซวและเชียร์ให้เป็นแฟนกัน จูกยองพยายามหลบหน้าซูโฮ เพราะคิดว่าเขาชอบคังซูจิน ส่วนซอจุนก็พยายามใกล้ชิดจูกยองมากขึ้น

เพื่อนในกลุ่มต่างก็อยากรู้ว่า ซูจินหวั่นไหวกับซูโฮบ้างไหม เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ซูจินจึงยิ้มและเขินอาย เพราะตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกกับซูโฮเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น
ซูโฮพยายามตามและจับตาดูจูกยอง ไม่ว่าเธอจะทำอะไรอยู่ที่ไหนกับใครก็ตาม แต่จูกยองก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้าใกล้ แทฮุนที่รู้ว่าซูโฮชอบจูกยองพยายามช่วยหาโอกาสเพื่อให้เขาได้สารภาพรักกับเธอ

ที่อุทยานแห่งนี้มีบ่อน้ำเก่า ซึ่งมีเรื่องเล่าว่าเคยมีผู้หญิงอัปลักษณ์กระโดดลงไปในบ่อ และกลายเป็นวิญญาณอัปลักษณ์ที่ชอบขโมยใบหน้าคนหน้าตาดี ลุงผู้จัดการจึงห้ามเด็กๆไม่ให้เข้าไปบริเวณนี้

เมื่อเห็นจูกยองอยู่คนเดียว ซูโฮจึงถือโอกาสชวนเธอไปเดินเล่น พวกเขาพายเรือเล่นกัน ซูโฮเปิดเพลงให้จูกยองฟัง และบอกว่ามันคือเพลงของเซยอน และเธอคือคนแรกที่ได้ฟัง แม้ซูโฮจะไม่ชอบถ่ายรูป แต่เขาก็เต็มใจที่จะถ่ายเซลฟี่คู่กับเธอ จูกยองเผลอตกน้ำ ใบหน้าของเธอจึงไร้เครื่องสำอาง ระหว่างที่ซูโฮพาเธอกลับเต็นท์ กลุ่มเพื่อนของซอจุนกำลังออกตามล่าผีที่บ่อน้ำ ซูจินออกตามหาจูกยอง ซูโฮจึงเบี่ยงเบนความสนใจของซูจิน และออกมาตามหาจูกยองทีหลัง จูกยองหลบอยู่ในป่าและหน้าตาเลอะโคลน เมื่อกลุ่มเพื่อนของซอจุนเดินมาถึงบ่อน้ำและเห็นจูกยองอยู่ตรงนั้น ต่างก็พากันวิ่งหนีเพราะคิดว่าเธอคือวิญญาณอัปลักษณ์

เช้าวันต่อมา จูกยองเป็นไข้จึงขออนุญาตคุณครูไปนอนพักบนรถ และไม่เข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ ซอจุนหายามาให้เธอ และอยู่เป็นเพื่อน ขณะที่จูกยองหลับอยู่นั้น ซอจุนได้สวมสร้อยข้อมือดอกไม้ให้เธอ เมื่อเห็นซูโฮเดินตามหา ซอจุนจึงโน้มจูกยองให้นอนซบที่ไหล่ของเขา ซูโฮไม่พอใจจึงท้าซอจุนให้ลงจากรถ ทั้งคู่ชกต่อยกัน ซอจุนจึงบอกว่าให้จูกยองเป็นคนเลือกเอง

เพื่อนๆ ขอให้ซอจุนขึ้นไปร้องเพลงบนเวที เขาจึงบอกจูกยองว่า หากเขายอมขึ้นไปร้องเพลง เธอจะต้องทำตามที่เขาขอ จูกยองจึงรับปาก ระหว่างที่ซอจุนกำลังร้องเพลงอยู่นั้น จูกยองเห็นซูจินเดินมานั่งข้างๆซูโฮ เธอจึงลุกออกมาจากตรงนั้น แทฮุนเห็นเหตุการณ์นี้จึงวางแผนให้ทั้งคู่ได้สารภาพรักต่อกัน โดยที่เขานำเสื้อของซูโฮไปให้จูกยอง และบอกว่าฝากไปให้ซูโฮที่ริมบึงน้ำ ส่วนเขาก็รีบวิ่งมาบอกซูโฮว่าจูกยองจะไปรอเขาอยู่ที่นั่น ระหว่างทางจูกยองเจอกับซูจินที่กำลังตามหาซูโฮ เธอจึงฝากเสื้อไว้กับซูจิน ส่วนตัวเองก็แอบมานั่งร้องไห้

ซอจุนตามมหาจูกยองและเห็นเธอร้องไห้ เธอสารภาพว่าเธอชอบซูโฮ แต่ซูโฮชอบคนอื่น ซอจุนรู้สึกเจ็บปวดที่ได้ยินแบบนั้น เมื่อซูโฮไปถึงที่นัดหมาย แต่กลายเป็นซูจินที่รอเขาอยู่ เขาจึงรีบวิ่งตามหาจูกยอง และเห็นซอจุนกำลังเช็ดน้ำตาให้เธอ จูกยองกลัวว่าเครื่องสำอางบนหน้าจะถูกลบออกหมด เธอจึงขอตัวกลับที่พัก

ซูโฮตามไปถามจูกยอง เพราะคิดว่าเธอชอบซอจุน แต่จูกยองกลับต่อว่าที่เขาชอบซูจิน แต่กลับมาทำดีกับเธอและทำให้เธอใจเต้น ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น จูกยองกลัวเพื่อนๆจะเห็นหน้าสดของเธอ จึงคว้าผ้าขาวคลุมหัวและวิ่งหนี กลุ่มเพื่อนของซอจุนคิดว่านั่นคือผีวิญญาณอัปลักษณ์ จึงพากันออกไล่ล่า

ก่อนที่เพื่อนๆจะหาเจอ ซูโฮได้คว้าจูกยองมาแอบหลังโขดหินและสารภาพว่าเธอคือคนที่เขาชอบ จากนั้นเขาก็โน้มเธอมาจูบ