สปอยล์ Doom at Your Service ตอนที่ 7

หลังจากที่มยอลมังหายไปจากชีวิตของดงกยอง เธอคิดถึงเขาแต่ไม่รู้ว่าจะไปตามหาที่ไหน พัคยองหรือนักเขียนนามปากกาเจ้าชายน้อย เปลี่ยนใจกลับมาเขียนนิยายต่อ เพราะมยอลมังไปเข้าฝันขู่ให้เขาแต่งนิยายให้จบ ไม่เช่นนั้นก็จะเดบิวต์ไม่ได้

ซนยอชินนิมิตภาพชีวิตในอดีตส่วนหนึ่งของดงกยองให้มยอลมังได้ศึกษา เพื่อให้เขาตัดสินใจว่าควรกลับไปหาเธอหรือไม่ เพราะทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตของดงกยอง เกิดจากการมีตัวตนของเขา และการรับความรักจากเธอนั้นเป็นฝันที่ยิ่งใหญ่เกินไป

มยอลมังกลับไปหาดงกยอง เธอต่อว่าที่เขาหายไปโดยไม่มีเหตุผลและขอที่อยู่ของเขา เพื่อเธอจะได้ไปตามหาหากว่าเขาหายไปอีก มยอลมังพาเธอไปที่บ้านและบอกว่าต่อให้เธอมาตามหาเธอก็จะไม่พบเขา จากนั้นเขาก็บอกว่าคิดผิดไปและเธอก็ไม่สามารถรักเขาได้ และการรักเธอตามคำขอนั้นก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน จึงขอยุติเพียงเท่านี้และเลิกอยู่ด้วยกันอีก

อีฮยอนกยูยังคงคิดถึงนาจีนารักแรกของเขา จึงปรึกษากับทัคซอนกยองและพาไปดื่มด้วยกันที่บ้านพร้อมกับชาจูอิก เมื่อรู้ว่าซอนกยองเป็นน้องชายของดงกยอง จูอิกจึงขอให้เก็บความลับที่เขาอยู่กับอีฮยอนกยูและเป็นเจ้าของตึกนี้

นักเขียนดัลโกนาขอยุติงานเขียนของเธอและบอกดงกยองว่าเธอเป็นมะเร็งรังไข่ระยะที่สามแล้ว เธออยากมาบอกดงกยองด้วยตัวเองเพราะไม่ต้องการให้ออกจากปากของนักเขียนจีโจคิงซึ่งเป็นเพื่อนกับอดีตสามีของเธอ ดัลโกนาขอให้ดงกยองใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและทำในสิ่งที่อยากทำ ในงานเลี้ยงทีม นักเขียนจีโจคิมอดไม่ได้ที่จะพูดถึงดัลโกนาในทางลบ ดงกยองไม่พอใจและประกาศต่อหน้าทุกคนว่าเธอป่วยและกำลังจะตายในอีกสามเดือน ทุกคนตกใจเมื่อรับรู้เรื่องนี้

ดงกยองพยายามเสี่ยงตายด้วยวิธีเดิมๆ อีกครั้งเพื่อให้มยอลมังกลับมา แต่เธอก็ทำไม่ได้จนกระทั่งหลับไปที่หน้าทีวี มยอลมังปรากฏตัวและจับมือเธอเพื่อ จากนั้นเขาก็นำหมอนมาให้เธอหนุนโดยที่เธอไม่รู้สึกตัว

เช้าวันต่อมาจีนารีบไปหาดงกยองที่สำนักพิมพ์หลังจากที่รู้ข่าวร้ายของงเธอ เมื่อเห็นจีนาร้องไห้ฟูมฟาย ชาจูอิกจึงอาสาขับรถไปส่งเธอและขอให้คิดว่าต่อไปนี้จะทำอะไรเพื่อเพื่อนได้บ้าง

ซอนกยองพาพี่สาวส่งโรงพยาบาลเพราะอาการของเธอกำเริบจากความดันสูงในกะโหลก ดงกยองตื่นขึ้นมาเห็นน้องชายหลับอยู่ข้างเตียง เธอจึงเดินออกมาจากห้องและได้พบกับมยอลมังซึ่งเธอแน่ใจว่าเขาจะต้องมา แม้ซนยอชินจะห้ามเขาแล้วก็ตามว่าไม่ควรพบกับดงกยองอีก ไม่ว่าเธอจะอยู่หรือตายก็ตาม

ในขณะที่ดงกยองกำลังต่อว่ามยองมังที่หายไป มยอลมังกำลังเดินเข้ามาและเรียดชื่อดงกยองก่อนที่จะเข้าไปสวมกอดเธอ ภายในใจของดงกยองที่คิดว่า เธอนั้นพยายามที่จะเปลี่ยนชีวิตของตัวเองให้กลายเป็นความโชคดีและได้แต่เฝ้ารอคำตอบมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา สุดท้ายแล้วนั้นทุกคนที่เรียกหาเธอ นั่นแหละคือคำตอบ
บางครั้งความโชคร้ายกับโชคดีมันก็หน้าตาเหมือนกัน ฉันเองก็ยังคงแยกไม่ใบหน้าทั้งสองไม่ออกเช่นเดิม ก่อนที่จะยิ้มออกมาและกอดตอบมยอลมัง..