สปอยล์ Hometown Cha-Cha-Cha ตอนที่ 4

ฮเยจินและมีซอนไปทำงานที่คลินิกตามปกติ แต่มีซอนรู้สึกว่าฮเยจินอารมณ์ไม่ดี นั่นก็เพราะวันนี้เธอไม่เห็นหน้าหัวหน้าฮงที่วนเวียนอยู่รอบกายเธอเสมอ คนไข้รายใหม่เข้ามาที่คลินิก ซึ่งเขาเป็นคนมีฐานะและไม่ปฏิเสธค่ารักษาใดๆ แต่สายตาและท่าทางที่เขามองฮเยจินกับมีซอนนั้น ราวกับมีเลศนัยบางอย่าง อีกทั้งตรวจสอบแล้วว่าที่คลินิกแห่งนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด

โจนัมซุกชวนฮเยจินไปประชุมเศรษฐกิจของหมู่บ้านกงจินด้วยกัน เพราะเธอคือประธานสมาคมและหัวหน้าฮงเป็นเหรัญญิก เพราะฮเยจินไม่เห็นหน้าหัวหน้าฮงทั้งวัน เธอจึงรับปากว่าจะไป

ทุกคนจึงไปประชุมกันที่ร้านของโอชุนแจ หัวหน้าฮงมาสายและฮเยจินก็รู้สึกรำคาญที่คนเหล่านี้พูดมากและนินทาผู้นำชุมชนฮวาจองกับอดีตสามี ฮเยจินออกจากห้องน้ำและได้เจอกับเด็กสาวจูรีที่เป็นแฟนคลับของศิลปินจูน เธอจึงบอกว่าจูนเคยไปทำฟันกับเธอเมื่อครั้งอยู่ที่โซล แต่จูรีไม่เชื่อเพราะฮเยจินไม่มีหลักฐาน ด้วยความรำคาญฮเยจินจึงแกล้งเมาหลับ จากนั้นหัวหน้าฮงก็ร้องเพลงให้ทุกคนฟังเพราะเจ้าของร้านเจ็บคอ ฮเยจินแกล้งหลับแต่แอบอัดเสียงร้องเพลงของหัวหน้าฮงเอาไว้

หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปแล้ว หัวหน้าฮงจึงแบกฮเยจินขึ้นหลัง แต่ระหว่างทางรองเท้าของเธอหลุด เขาจึงบอกว่าเลิกแกล้งหลับได้แล้ว ในคืนนั้นฮเยจินเปิดคลิปเสียงร้องเพลงของหัวหน้าฮง ในขณะที่เขานอนมองดูดาวและนึกถึงเธอเช่นกัน

แม้ว่าจะหย่ากันแล้ว แต่ฮวาจองและชางยองกุกก็ยังคงมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน ฮวาจองมักจะทำเครื่องเคียงไปฝากอดีตสามีของเธออยู่เสมอ ยองกุกนำกล่องเครื่องเคียงมาคืนเธอ โดยมีของขวัญบางอย่างอยู่ในกล่องนั้น

เช้าวันต่อมาฮเยจินแวะสั่งกาแฟที่ร้านของโอชุนแจแต่หัวหน้าฮงบอกว่าต้องบวกค่าส่งด้วย เธอจึงขอยกเลิก คุณยายกัมรีไปที่คลินิกตามนัดและเห็นคนไข้รายใหม่ ท่านรู้สึกคุ้นหน้าแต่นึกไม่ออก มีซอนรู้สึกอึดอัดใจเมื่อคนไข้รายนี้มาถึง ฮเยจินให้มีซอนดูแลคนไข้ต่อจากนั้นและเธอก็ออกไปที่ร้านกาแฟเพื่อนำรูปคู่ที่เธอถ่ายกับศิลปินจูนไปให้จูรีดู ทั้งคู่ต่างก็คุยกันถูกคอเพราะชอบศิลปินคนเดียวกัน

หัวหน้าฮงมักไปเล่นเซิร์ฟบอร์ดเสมอในวันที่เขาไม่อยากทำงานและหาเวลาว่างให้กับตัวเอง หลังจากนั้นเขาได้รับข้อความว่าที่คลินิกของฮเยจินกำลังมีปัญหาเพราะเจอคนไข้คุกคามทางเพศ เขาจึงรีบไปที่นั่นในขณะที่ฮเยจินจะเอาเรื่องคนไข้ที่ลวนลามมีซอนและทำร้ายเขาจนบาดเจ็บ ต่อมาหัวหน้าฮงและฮเยจินถูกฝากขังที่สถานีตำรวจ คุณยายกัมรีเก็บโทรศัพท์ของคนร้ายได้ จึงนำคลิปในโทรศัพท์ใช้เป็นหลักฐานและถูกดำเนินคดีในที่สุด

ยูโชฮีซึ่งเป็นรักแรกของชางยองกุก ย้ายกลับมาสอนหนังสือที่นี่ พวกเขาจึงทักทายกันหลังจากที่ไม่เจอกันเป็นเวลาสิบห้าปี โจนัมซุกจึงนำเรื่องนี้ไปบอกฮวาจองจากนั้นนัมซุกพาฮวาจองไปที่สำนักงานผู้ใหญ่บ้านซึ่งยองกุกกำลังประสานงานทะเบียนย้ายให้ยูโซฮี เขาเฉไฉบอกบันยองฮุนว่าฮวาจองมารับถุงขยะสำหรับแจกไปใช้ในชุมชน

จีซองฮยอนพาจูนไปที่เมืองกงจินเพื่อทำรายการ พวกเขาจึงแวะกินอาหารที่ร้านของโอชุนแจ โอจูรีคิดเพียงว่าเขาคือผู้ชายที่เลียนแบบจูนศิลปินในดวงใจของเธอ

มีซอนเจอกับเจ้าหน้าที่ชเวอึนชอลโดยบังเอิญ เขาจึงมอบนามบัตรให้เธอเผื่อว่ามีเหตุฉุกเฉินอีก ฮเยจินนำไวน์และผลไม้ไปให้หัวหน้าฮงเพื่อเป็นการตอบแทนที่เขาช่วยเหลือ พวกเขาจึงดื่มด้วยกันและพูดคุยกัน ฮเยจินได้รู้เรื่องราวของหัวหน้าฮงมากขึ้น ทั้งคู่ดื่มไวน์จนหมดขวดและดื่มวิสกี้กันต่อ ฮเยจินเริ่มรู้สึกเมา ฮเยจินให้หัวหน้าฮงถามคำถามเธอหนึ่งข้อ หัวหน้าฮงจึงถามว่าเธอมาที่กงจินทำไม ฮเยจินจึงเล่าให้เขาฟังว่าเธอมาที่นี่ในวันเกิดของแม่ที่เสียไปแล้ว และพูดว่า เวลาที่คนตายไปแล้ว วันเกิดก็จะหายไปเหลือแค่วันครบรอบวันตาย มันช่างน่าเศร้าจริงๆ รู้สึกว่าตัวตนของแม่จางหายไป ถ้าตอนนี้แม่ของเธอยังอยู่ก็จะอายุ 60 ปีแล้ว เธอคงไปเที่ยวกับแม่บ่อยๆ ซื้อกระเป๋าแพงๆให้ท่าน ได้ทานข้าวกับท่านสักมื้อก็ดี และที่กงจินนี้คือ ทริปครอบครัวของเธอก่อนที่แม่จะเสีย น้ำตาของเอ่อออกมากับหน้าใบที่ร้อนและแดง หัวหน้าฮงจึงใช้มือที่กำลังจับถังน้ำแข็งอยู่นั้นจับที่แก้มทั้งสองของเธอ..

บทส่งท้าย
ในวันหยุดของหัวหน้าที่ใครๆ ก็ไม่สามารถเรียกใช้งานเขาได้ แต่ทว่าเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากคุณยายกัมรีว่าที่คลินิกทำฟันเกิดเรื่องวุ่นใหญ่แล้ว หัวหน้าฮงรีบวิ่งหน้าตั้งแบบไม่คิดชีวิตตรงไปที่ร้านทำฟันทันที.