สปอยล์ Hometown Cha-Cha-Cha ตอนที่ 8

มีซอนไปที่ร้านกาแฟของเถ้าแก่โจและได้ยินโจมีซุกกำลังนินทาฮเยจินว่านอนกับหัวหน้าฮงแล้วและกำลังคบซ้อนกับซองฮยอน เธอจึงออกตัวแทนเพื่อนว่าฮเยจินไม่ใช่คนแบบนั้น มีซอนนำเรื่องนี้ไปบอกฮเยจิน แต่เธอไม่ใส่ใจเพราะถือเป็นเรื่องปกติของโจนัมซุกที่ชอบนินทาคนอื่น

แม้ว่ายองกุกและฮวาจองหย่ากันไปแล้ว แต่เขาก็บอกเธอว่าต้องการคบกับครูโชฮีและต้องการบอกรักเธอ แต่ฮวาจองยืนกรานว่าไม่ได้เด็ดขาด

หลังจากหัดเล่นเซิร์ฟบอร์ดกับหัวหน้าฮงแล้ว ซองฮยอนชวนไปกินบะหมี่เย็นด้วยกัน แต่หัวหน้าฮงฏิเสธ เมื่อเจอฮเยจินและมีซอนซึ่งกำลังจะไปกินบะหมี่เย็น ซองฮยอนจึงชวนไปด้วยกัน มีซอนขอปลีกตัวเพราะต้องการให้เพื่อนไปกับซองฮยอนตามลำพัง หัวหน้าฮงเปลี่ยนใจเพราะไม่ต้องการให้ฮเยจินไปกับซองฮยอนสองต่อสอง

ครูโชฮีซื้อเครื่องสำอางไปฝากฮวาจองด้วยความหวังดี แต่ฮวาจองบอกว่าเธอไม่ต้องการใช้ยี่ห้อเดียวกับครู และเตือนว่าอย่ามาหาเธอเป็นการส่วนตัวอีก เพราะผู้ปกครองคนอื่นจะมองไม่ดี ครูโชฮีเสียใจจึงไปนั่งดื่มคนเดียวจนเมา แม้จะเย็นชาและหมางเมินมิตรภาพของครู แต่ฮวาจองก็อดเป็นห่วงโชฮีไม่ได้เมื่อเห็นเธอเมา และช่วยเหลือในขณะที่มีคนโรคจิตกำลังจะทำร้ายเธอ จากนั้นฮวาจองจึงพาโชฮีส่งโรงพยาบาล วันต่อมาจึงมีข่าวไปทั่วหมู่บ้านเพื่อให้ทุกคนระวังตัว

โจนัมซุกไปทำฟันที่คลินิกของฮเยจินและขอหยุดการรักษาแต่เพียงเท่านี้เพราะเธอคิดว่าราคาแพงเกินไป หลังจากนั้นนัมซุกก็ไปโน้มน้าวคนอื่นให้ไปทำฟันกับช่างทันตกรรมซึ่งไม่ถูกกฎหมายแต่ราคาถูกกว่า นัมซุกแวะไปที่ธนาคารเพื่อบอกเจ้าหน้าที่คนสนิทให้บอกเธอทันทีเมื่อมีโปรโมชั่นดีๆ ในอัตราดอกเบี้ยที่สูง

หัวหน้าฮงที่คอยช่วยเหลือทุกคนในหมู่บ้านต้องแปลกใจที่ช่วงนี้เห็นซองฮยอนตามช่วยเหลือชาวบ้านไปทั่ว ต่อมาเขาได้รับคำตอบว่าเพราะซองฮยอนทำให้ฟรี

ก่อนถึงเวลาที่ซองฮยอนจะถ่ายทำรายการที่บ้านของคุณยายกัมรี ท่านจึงเตรียมตัวย้ายไปอยู่กับคุณยายมาจีชั่วคราว ถึงแม้จะเป็นเพื่อนสนิทกันแต่คุณยายมาจีก็มีท่าทางไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก

มีซอนบอกฮเยจินว่าเธอมีไก่หมุนเป็นไอเทมสื่อกลางเพื่อพัฒนาความสัมพันธ์กับชเวอึนชอล และเธอก็รู้ดีว่าซองฮยอนคิดอย่างไรกับฮเยจิน แต่ฮเยจินมองเขาเป็นเพียงรุ่นพี่ที่มีน้ำใจเท่านั้น จากนั้นมีซอนจึงแกล้งถามฮเยจินว่าหัวหน้าฮงจูบเก่งหรือเปล่า

จากข่าวที่มีคนโรคจิตในหมู่บ้าน ซองฮยอนจึงซื้ออุปกรณ์ป้องกันตัวให้กับฮเยจินพร้อมกับตุ๊กตาลามาของเปรูที่ถือว่าเป็นเครื่องรางนำโชค จากนั้นเขาก็เดินกางร่มไปส่งฮเยจินที่บ้าน หัวหน้าฮงออกลาดตระเวนพร้อมกับเจ้าหน้าที่ชเวอึนชอล และแวะเอาสมุนไพรไปให้เธอเพื่อบรรเทาอาการโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทที่ต้นคอ จากนั้นหัวหน้าฮงก็เดินตากฝนกลับไป

แม้จะเป็นไข้หวัดแต่หัวหน้าฮงก็ยังไปช่วยงานซองฮยอนตามปกติ หลังจากนั้นเขาก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน แต่ระหว่างทางเขาช่วยฮเยจินวิ่งไล่ตามคนร้ายที่อ้างว่าเป็นเจ้าหน้าที่ธนาคารเพื่อมาหลอกเงินโจนัมซุก เมื่อจับตัวคนร้ายได้หัวหน้าฮงและซองฮยอนจึงนำเงินไปคืนนัมซุกและส่งคนร้ายให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

ฮเยจินแวะไปทำแผลที่แขนให้หัวหน้าฮงและต้มโจ๊กให้กินเมื่อรู้ว่าเขาไม่สบาย ฮเยจินมองหัวหน้าฮงที่กำลังหลับอยู่และเกือบจะโน้มตัวจูบเขาเมื่อนึกถึงคำถามของมีซอนที่ว่าหัวหน้าฮงจูบเก่งหรือเปล่า แต่ฮเยจินก็เปลี่ยนใจและรีบออกไปจากบ้านโดยที่ไม่รู้ว่าหัวหน้าฮงรับรู้การกระทำของเธอแม้จะหลับอยู่ก็ตาม

ฮวาจองซึ่งเป็นหัวหน้าชุมชนอยากให้ฮเยจินเข้าใจโจนัมซุกที่เคยสูญเสียลูกสาวไปขณะที่วัยเดียวกับโบรา หลังจากนั้นจิตใจของเธอก็ย่ำแจนกระทั่งเริ่มบริจาคเงินให้โรงพยาบาลเด็กเป็นประจำทุกปี จึงทำให้จิตใจของเธอเริ่มดีขึ้น นัมซุกขอโทษฮเยจินที่แอบไปทำฟันกับช่างทันตกรรมและขอบคุณที่เธอช่วยจับคนร้าย ฮเยจินจึงขอให้เธอไปตรวจเช็คฟันที่คลินิกของเธออีกครั้ง

ขณะที่ชาวบ้านพากันไปมุงดูศิลปินจูนและเพื่อนมาถ่ายทำรายการที่บ้านของคุณยายกัมรี หัวหน้าฮงอดเป็นห่วงฮเยจินไม่ได้เมื่อรู้ว่าเธอทำงานดึกอยู่คนเดียว ฮเยจินเดินกลับบ้านในเส้นทางที่เปลี่ยวและหลอดไฟทางเสีย เธอเริ่มหวาดกลัวเพราะรู้สึกว่ามีคนเดินตาม เมื่อเห็นหัวหน้าฮงที่ถือไฟฉายเดินตามหาเธออยู่นั้น ฮเยจินจึงโผเข้ากอดเขาอย่างแนบแน่นและรู้สึกปลอดภัย

บทส่งท้าย
ตอนที่ฮเยจินมองหัวหน้าฮงที่กำลังหลับอยู่และเกือบจะโน้มตัวจูบตอนนั้นจริงๆแล้วหัวหน้าฮงรู้สึกตัวอยู่ทันทีที่ฮเยจินออกไปเขาลืมตาขึ้นมา