สปอยล์ Mouse ตอนที่ 16

ขณะที่บารึมกำลังเดินออกจากโรงพยาบาล โกมูจีวิ่งตามเขาออกไปเพื่อจะบอกว่านาชีกุกตายแล้ว เมื่อขึ้นไปที่ห้องของชีกุก บารึมเห็นรอยเปื้อนของรองเท้าคู่หนึ่งและจำได้ว่าเขาเห็นชายลึกลับในห้องน้ำของโรงพยาบาลที่ใส่รองเท้าคู่นั้น และปลอมตัวเป็นหมอเดินเข้าไปที่ห้องของชีกุก

บารึมรีบตามชายลึกลับคนนั้นไปจนถึงโรงแรมที่พัก เขายอมรับว่าฆ่าชีกุก และโทษว่าเป็นเพราะบารึมที่ทำให้เขาต้องฆ่าคนบริสุทธิ์ ขณะที่ต่อสู้กันอยู่นั้น ยังมีชายอีกคนหนึ่งอยู่ในห้องนั้นด้วย คนที่ฆ่าชีกุกหนีรอดไปได้ ส่วนอีกคนหนึ่งต่อสู้กับบารึมและพลัดตกตึกตาย บารึมพยายามวิ่งตามรถของคนร้ายที่ขับหนีไปแต่ไม่ทัน และเมื่อกลับมาที่เกิดเหตุ เขาก็ไม่เห็นศพของคนนั้นแล้ว ทุกอย่างกลับเป็นปกติอย่างรวดเร็วภายในไม่กี่นาที

เมื่อมูจีมาถึง บารึมเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟังและตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงแรม แต่ไม่เห็นหน้าคนร้าย และห้องที่เขาพักก็ราวกับไม่มีคนอยู่มาก่อน แต่บารึมยืนยันว่าเขาสาดอาหารใส่คนร้าย เมื่อมูจีเปิดพรมที่พื้นห้อง จึงได้กลิ่นเศษอาหารที่บารึมบอก บารึมจำทะเบียนรถได้ มูจีนึกได้ว่าเป็นคันเดียวกับคนที่เคยตีหัวเขา เจ้าหน้าที่มาพิสูจน์ที่เกิดเหตุแต่ไม่พบร่องรอยอะไรเลย พวกเขาจึงคิดว่าอาการทางสมองของบารึมกำเริบ บารึมไม่รู้ว่าทำไมจึงมีคนที่พยายามปกปิดความผิดของเขา

สาเหตุการตายของชีกุกคือหัวใจวาย บารึมจึงขอร้องให้แม่ของเขาทำเรื่องขอชันสูตรศพ เพราะเชื่อว่าเป็นการฆาตกรรม แต่แม่ของชีกุกปฏิเสธ เพราะอยากให้ชีกุกตายอย่างสงบและไม่ต้องการให้เขาต้องเจ็บปวดอะไรอีก

บารึมตัดสินใจว่าจะยังไม่ฆ่าตัวตายตอนนี้ เพราะต้องการจับคนร้ายที่ฆ่าชีกุกให้ได้เสียก่อน มูจีสงสัยว่าก่อนที่ชีกุกจะตาย บารึมไปหาชีกุกทำไม ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาเยี่ยม บารึมจึงบอกว่าชีกุกเรียกเขาไปพบเพื่อบอกว่าอยากอยู่กับแม่อย่างมีความสุข และเขารู้สึกว่าชีกุกถูกข่มขู่โดยอ้างเรื่องแม่ มูจีคิดจะเริ่มสืบคดีของชีกุกอีกครั้งตั้งแต่ตอนที่เขาถูกทำร้ายในเรือนจำ

ในงานศพของชีกุก บารึมเห็นญาติของเหยื่อหลายๆคนที่เขาเคยฆ่ามาร่วมงานด้วย ทุกคนต่างพูดถึงพีดีชเวที่พยายามติดต่อขอสัมภาษณ์คดีเก่า และคิดว่าเธอต้องการล้างมลทินให้ซองโยฮันสามีของเธอ พวกเขาจึงปฏิเสธ

ขณะที่เคลื่อนย้ายศพของชีกุกออกจากฌาปนสถานไปยังสุสาน บารึมเห็นอีกศพกำลังเคลื่อนย้ายเข้ามา ซึ่งเหมือนกับน้าเขยของเขา เมื่อดูชื่อผู้ตายและชื่อภรรยาแล้ว กลับไม่ใช่น้าเขยหรือน้าสาวของเขา บารึมพยายามโทรหาน้าสาวแต่ไม่สามารถติดต่อได้
บารึมเริ่มสืบหาข้อมูลต่างๆจึงรู้ว่าคนที่ฆ่าชีกุกคือคนเดียวกับที่ขับรถชนเขาเมื่อปีก่อน ในครั้งนั้นน้าเขยของเขาเป็นคนไกล่เกลี่ยคดีให้กับพนักงานประกันคนหนึ่ง แต่บริษัทประกันยืนยันว่าไม่เคยมีพนักงานคนนี้ บารึมเริ่มสับสนเพราะไม่สามารถหาหลักฐานอะไรได้เลย

พีดีชเวประกาศหาคนรับเลี้ยงลูกของเธอ จีอึนสมัครไปทำงานนี้ โดยที่พี่ดีชเวไม่รู้ว่าเธอคือแม่ของหมอซองโยฮัน แม่ของนักมวยซงซูโฮนัดพีดีชเวเพื่อให้สัมภาษณ์ เพราะมีบางอย่างจะบอกเธอ

มูจีตรวจสอบกล้องวงจรปิดอีกครั้งและสังเกตเห็นว่าสายสืบอีส่งมอบคำให้การของแม่คังด๊อกซูให้กับใครคนหนึ่งดู ซึ่งต่อมาหัวหน้าได้รับจดหมายฉบับนี้หลังจากที่มูจีออกจากห้องขังไปแล้วเพื่อไปช่วยบงอี คนที่เห็นคำให้การนี้พยายามขับรถบรรทุกชนและตีหัวเขา เพื่อยื้อเวลาให้ฆาตกรได้ฆ่าคังด๊อกซู มูจีเชื่อว่าฆาตกรคนนี้ต้องเป็นคนเดียวกับที่ฆ่านาชีกุก เขาคิดว่าตนเองทำผิดพลาดไปเรื่องคดีของซองโยฮัน เพราะซองโยฮันอาจไม่ใช่ฆาตกรตัวจริงก็ได้

บารึมกลับไปที่โรงแรมที่เกิดเหตุอีกครั้ง และได้ตัวอย่างเลือดนำไปตรวจดีเอ็นเอ ซึ่งตรงกับศพของชายที่หน้าเหมือนน้าเขยของเขา น้าเขยและน้าสาวของเขาไม่มีประวัติเดินทางออกนอกประเทศตามที่บอกว่าจะย้ายไปอยู่อเมริกา คนข้างบ้านบอกว่าน้าสาวของเขารีบย้ายออกไปราวกับว่าหนีอะไรบางอย่าง และเธอก็เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตลอดตั้งแต่ฮุนซอกอายุ1ขวบ เมื่อลำดับเหตุการณ์ทุกอย่างแล้ว บารึมจึงเชื่อว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเขา ล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งสิ้น และแม่ของเขาก็ไม่เคยมีน้องสาว บารึมหรือแจฮุนในตอนนั้น ถูกรับไปเลี้ยงโดยคนที่อ้างตัวว่าเป็นน้าสาวและน้าเขยของเขา

บงอีกลับไปเอาเอกสารที่สถานีโทรทัศน์และได้พบกับแม่ของนักมวยซงซูโฮ บงอีขอร้องไม่ให้เธอให้สัมภาษณ์เพราะอคติที่มีต่อพีดีชเว แต่แม่นักมวยบอกว่าเธอมีเรื่องจะบอกพีดีและเชื่อว่าซองโยฮันไม่ใช่ฆาตกร

มูจีรื้อหลักฐานคดีคังด๊อกซูอีกครั้งและบังเอิญเห็นรูปของนักมวยซงซูโฮหล่นอยู่ จึงโทรหาแม่ของเขาเพื่อขอดูรูปเก่าๆ ในอัลบั้มรูปนั้น มูจีพบว่ามีรูปของเด็กชายจองแจฮุนซ่อนอยู่ด้านใน

บารึมกลับไปยังสถานที่เก่าๆ ตั้งแต่เขาเป็นเด็กชายแจฮุน เขาเริ่มจำเหตุการณ์ต่างๆได้ ในคืนนั้นขณะที่แม่พยายามใช้หมอนปิดหน้าเพื่อจะฆ่าเขา คนที่เข้ามาช่วยเขาและทำให้แม่ตายก็คือซงซูโฮ