สปอยล์ Police University ตอนที่ 8

เมื่อนึกถึงมิตรภาพที่แน่นแฟ้นของตนเองและชอลจิน ดงมันไม่อาจทำใจยอมรับได้ว่าหลักฐานทุกอย่างชี้เป้าไปที่ชอลจิล ซอนโฮบอกดงมันว่าในเมื่อคนร้ายอยู่แถวนี้ เขาจะไม่ยอมเลิกทำคดีนี้เด็ดขาด สายตาของซอนโฮจ้องไปที่ชอลจินที่กำลังเดินมาหาดงมัน

ทุกคนต่างก็เข้าห้องสมุดเพื่อเตรียมตัวในการสอบที่จะมาถึง แต่ซอนโฮออกไปข้างนอกกับดงมันและพัคชอลจิน ซอนโฮอธิบายผลการวิเคราะห์โทรศัพท์ของชอลจินและคนร้าย ดงมันต่อว่าซอนโฮที่ใช้เพียงการคาดคะเนเท่านั้น ชอลจินพยายามบอกว่าเขาไม่ใช่คนร้ายที่พวกเขากำลังตามหา ดงมันจึงขอคุยกับชอลจินเป็นการส่วนตัวและถามว่าไปแตะต้องโน๊ตบุ้คของซอนโฮทำไม เพราะนั่นอาจทำให้เขาคิดได้ว่าชอลจินพยายามจะมาขโมยข้อมูลในนั้น แต่ชอลจินอ้างว่าเขาทำไปเพราะความสงสัย ระหว่างที่ชอลจินนั่งแท็กซี่กลับ เขาต้องแปลกใจที่คนขับรถรู้จักชื่อของเขาและยังบอกอีกว่าเขาคือคนขับรถในคืนเกิดเหตุ จากนั้นก็มอบโทรศัพท์ให้ชอลจินเพื่อให้รอรับสายจากใครบางคน
ดงมันและซอนโฮค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าชอลจินมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนร้าย จึงคิดจะสืบข้อมูลเบื้องลึกต่อไปเพื่อหาตัวคนร้ายให้ได้ ในขณะที่ชอลจินไปพบใครบางคนที่สนามยิงปืนเพื่อขอโอกาสอีกครั้งในการหยุดยั้งดงมัน

ซอนโฮยังไม่อาจบอกอะไรกับคังฮีได้ตามที่รับปาก เธอจึงให้เวลาจนกระทั่งสอบเสร็จและเขาจะต้องบอกเธอทุกเรื่องรวมทั้งเรื่องที่กำลังสืบสวนกับอาจารย์ยูดงมันด้วย

ข้อสอบวิชาการสืบสวนสอบสวนของดงมันมีการรั่วไหลทั้งๆ ที่ยังไม่มีการอัปโหลดข้อสอบ จึงมีการตรวจสอบกล้องวงจรปิดว่ามีใครเข้าไปหาดงมันในขณะที่เขาปริ๊นท์ข้อสอบมาตรวจสอบ แต่ปรากฎว่ากล้องวงจรปิดถูกหันไปมุมอื่นที่ไม่อาจเห็นใครได้ อาจารย์ซอแจ้งความแล้วและตอนนี้ทีมสืบสวนกำลังมา ดงมันยอมรับกับอาจารย์ซอว่าซอนโฮเข้าไปคุยกับเขาสักพักเดียวแล้วก็ออกไปโดยไม่ได้เห็นข้อสอบ ดงมันถูกตักเตือนว่าไม่ควรพาคังซอนโฮเข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเขา

เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึงและพบเงินจำนวนหนึ่งอยู่ในซองบนโต๊ะทำงานของดงมัน อาจารย์ชเวฮีซูไม่ยอมให้ดงมันไปกับเจ้าหน้าที่ จึงอาสาขับรถพาดงมันไปที่สถานีตำรวจเอง ซอนโฮรู้ดีว่าดงมันไม่ได้เป็นคนทำและถูกใส่ร้าย ขณะที่ฮีซูขับรถผ่านประตูทางออก ดงมันเห็นอาจารย์โกกำลังนำของกินมาให้ยามอยู่ตรงนั้นและสบตากับเขา ดงมันรู้ดีว่าเหตุการณ์นี้เป็นการตักเตือนเพื่อให้เขาหยุดในสิ่งที่กำลังทำอยู่ ฮีซูเล่าชีวิตส่วนตัวของเธอที่สูญเสียสามีไปตลอดกาลและทำให้เธอเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้เพื่อให้ดงมันรู้จักการให้อภัย

อาจารย์ซอเรียกซอนโฮไปสอบถามและบอกว่าหากจะช่วยดงมันก็ต้องเร่งมือหน่อย เพราะเขาถูกจับโดยไม่มีหมายจึงจะต้องถูกควบคุมตัวเป็นเวลา36 ชั่วโมง ซอนโฮและเพื่อนสนิททั้งสองคนรวมทั้งคังฮีจะช่วยกันหาหลักฐานพิสูจน์ให้ได้ว่าดงมันถูกใส่ร้าย
พัคมินกยูน้อยใจที่คังฮีปฏิเสธการคุยกับเขาอยู่เสมอ เธอจึงบอกเขาไปตรงๆว่าตอนนี้เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้วและพยายามรักษาน้ำใจมินกยูมาโดยตลอด ตอนนี้คนรักของเธอกำลังต้องการความช่วยเหลือ

เพื่อปกป้องอาจารย์ยูดงมัน ซอนโฮไปขออนุญาตอาจารย์ซอเพื่อดูกล้องวงจรปิดว่าใครกันแน่ที่เป็นคนหันกล้องไปทิศทางอื่น อาจารย์ซอเตือนว่าการอยู่เฉยๆจะดีเสียกว่า แต่หลังจากนั้นเขาก็ให้ไฟล์กับซอนโฮ ในขณะที่บอมแทและจุนอุคจับได้ว่าซองซูเป็นคนแจกจ่ายข้อสอบเหล่านั้น แต่ซองซูบอกว่าพัคชอลจินอยู่ที่ห้องปริ๊นท์เอกสารก่อนหน้าเขา

ซอนโฮยืนกรานที่จะช่วยดงมันให้ได้ แม้ว่าชอลจิลจะเตือนว่าคราวนี้อาจเป็นเพียงเรื่องข้อสอบ แต่หากต่อไปเป็นเรื่องที่ร้ายแรงกว่านี้ ซอนโฮจะรับมือไหวไหม ชอลจินนึกตำหนิตัวเองที่ไม่สามารถเป็นคู่หูที่ดีของดงมันได้เลยเมื่อเทียบกับซอนโฮ

หัวหน้าชเวสืบจนรู้ว่าพัคชอลจินถอนเงินไปจำนวนมาก ไฟล์กล้องที่ได้มาจากอาจารย์ซอ ทำให้ซอนโฮและเพื่อนๆรู้ว่าพัคชอลจินคือคนที่หันกล้องไปทางอื่น

เพื่อเป็นการปกป้องทุกคน ดงมันตัดสินใจยอมรับสารภาพผิด ในขณะที่ซอนโฮและเพื่อนๆกำลังนำหลักฐานมุ่งหน้าไปที่สถานีตำรวจเพื่อช่วยดงมัน ระหว่างการให้ปากคำเพื่อเขียนรายงานคดีนั้น พัคชอลจินได้เข้ามอบตัวและยอมรับผิดทุกอย่างด้วยความสำนึก