สปอยล์ Police University ตอนที่ 9

พัคชอลจินเข้ามอบตัวและสารภาพว่าเขาคือคนที่ปล่อยข้อสอบ เมื่อกลุ่มของซอนโฮไปถึงสถานีตำรวจ จึงได้เห็นเหตุการณ์นั้นพร้อมกับน้ำตาของดงมันที่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าอาจารย์ของพวกเขาจะร้องไห้ออกมา ซอนโฮบอกคังฮีกับเพื่อนๆให้กลับมหาวิทยาลัยไปก่อน ส่วนเขาจะกลับไปพร้อมกับดงมัน

ระหว่างการสอบปากคำ พัคชอลจินต้องการบอกเรื่องเว็บพนันเถื่อน แต่เจ้าหน้าที่คนนั้นรับสินบนจากใครคนหนึ่ง จึงขู่พัคชอลจินด้วยรูปครอบครัวของเขาและเตือนว่าเขาควรจะปกป้องครอบครัวดีกว่าเพราะเบื้องบนสั่งมา

นักเรียนส่วนใหญ่ต่างก็สงสัยว่าใครที่เป็นคนแจ้งสื่อให้เขียนข่าวอื้อฉาวของอาจารย์ดงมัน เมื่อถึงวันสอบวิชาของดงมันและเป็นวิชาสุดท้ายของเทอมนี้ เขารู้ว่านักเรียนบางคนหมดศรัทธาในตัวเขา เขาจึงบอกว่าถึงอย่างไรก็อย่าหมดในวิชาที่ร่ำเรียน

พัคมินกยูยอมรับกับคังฮีว่าเขาเป็นคนให้ข่าวกับสื่อ เพราะคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่มหาวิทยาลัยตำรวจมีคนในก่ออาชญากรรมและถูกปิดบังเรื่องนี้ไว้ คังฮีจึงเตือนว่าหากเป็นการเรียกร้องความสนใจและเกี่ยวข้องกับเธอ ก็ขอให้เขาอย่าทำอีก เพราะถึงอย่างไรเธอก็จะไม่เปลี่ยนใจ มินกยูจึงโต้ตอบไปว่านับจากนี้เขาจะไม่ยอมแพ้เรื่องเธอ แม้จะเป็นทางเลือกที่ไร้ค่าแต่เขาก็จะทำเพื่อเธอและจะไม่ปิดบังความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป

ตั้งแต่เกิดเรื่อง ดงมันเงียบขรึมไปจนซอนโฮรู้สึกเป็นห่วงและอยากให้เขาพูดอะไรออกมาบ้าง ถึงอย่างไรเขาก็อยู่ข้างดงมันมาโดยตลอด ซอนโฮต้องการให้ดงมันหาตัวคนร้ายต่อไป เพราะจุดจบของเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่พัคชอลจิน แต่เป็นคนที่โทรหาเขา ดงมันไม่เข้าใจว่าทำไมการสืบสวนเรื่องนี้จึงสำคัญต่อซอนโฮนักหนา ซอนโฮจึงตอบว่าเขารู้สึกผิดที่ตอนนั้นแฮกข้อมูลเข้าไป ไม่เช่นนั้นดงมันก็คงจับคนร้ายได้แล้ว และแม่ของคังฮีก็จะได้ไม่ต้องขึ้นศาลในเรื่องที่เธอไม่ได้ทำ แต่ดงมันก็ยังคงโทษว่าเป็นความผิดของเขาเองไม่เกี่ยวกับการแฮก ในกรณีของแม่คังฮี ก็เพราะเธอหลงเชื่อว่าหากขายบัญชีแล้วจะได้รับเงินพนัน นั่นก็เป็นความผิดของเธอเอง ตอนนี้คดียังอยู่ในชั้นศาลจึงต้องหาหลักฐานมาพลิกคดีให้ทันเวลา เมื่อซอนโฮต้องการรู้เวลาที่จะเริ่มสืบสวนใหม่อีกครั้ง ดงมันจึงบอกให้ซอนโฮเรียนรู้ท่ายูโดที่ใช้จับคนร้ายให้ได้เสียก่อน

หลักฐานการพนันเถื่อนและบัญชีปลอมถูกนำไปไว้ที่อพาร์ทเมนต์ของชอลจินเพื่อจัดฉากโยนความผิดให้เขา นอกจากนั้นคนขับแท็กซี่ก็ให้การว่าทำตามคำสั่งของชอลจิน
ดงมันไปเยี่ยมชอลจินเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานเขาจะถูกส่งไปขังที่เรือนจำ แต่เจ้าหน้าไม่อนุญาตให้เข้าเยี่ยม เขาจึงได้แต่ฝากข้อความไปบอกชอลจิน

ดงมันทบทวนแผนการสืบคดีและคิดได้ว่าเขายังไม่ได้เริ่มสืบอาจารย์โกด๊อกแบด้วยซ้ำ จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านของอาจารย์โกซึ่งปิดทำการ แต่เขาพบบิลค่าไฟฟ้าซึ่งเยอะมากผิดปกติ เมื่อหาข้อมูลแล้วจึงพบอาจารย์โกมีตึกสองชั้นซึ่งมีห้องใต้ดินด้วย ดงมันจึงกลับไปที่นั่นอีกครั้งแต่ก็ไม่พบประตูทางเข้าออกชั้นใต้ดินเลย

เมื่อทุกคนจบจากมหาวิทยาลัยตำรวจ จะถูกส่งไปปฏิบัติงานทันทีซึ่งทุกคนจะต้องไปขับรถสายตรวจ จึงจำเป็นต้องมีใบขับขี่ หลังจากสอบเสร็จปลายภาค อาจารย์ซอจึงชวนอาจารย์ทุกคนไปกินอาหารด้วยกัน ดงมันกล่าวขอโทษทุกคนแทนพัคชอลจิน ควอนฮยอกพิลและชเวฮีซูรู้สึกเห็นใจดงมันที่ต้องออกมาขอโทษแทนรุ่นน้องทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของเขาเอง

ซอนโฮพยายามฝึกฝนยูโดอย่างหนักตามที่ดงมันแนะนำโดยอัดคลิปไว้ด้วย คังฮีตัดสินใจไปเยี่ยมแม่เพื่อฟังความจริงอีกครั้ง หลังจากนั้นคังฮีก็ตัดสินใจขอเข้าร่วมทีมสืบสวนกับซอนโฮเพื่อหาตัวคนร้ายในคดีของแม่เธอให้ได้ หลังจากนั้นเธอก็ไปหาซอนโฮที่โรงยิมเพื่อบอกเรื่องนี้และบอกชอบเขาอีกด้วย ซอนโฮไม่พูดอะไรนอกจากสวมกอดเธอ โดยลืมไปว่าเขากำลังอัคคลิปไว้ ในคืนนั้นเขาส่งคลิปการฝึกซ้อมไปให้ดงมันดู ดงมันตัดสินใจเลิกล้มการสืบคดีนี้เพราะไม่ต้องการสูญเสียคนรอบตัวไปอีก

ซอนโฮยังสอบใบขับขี่ไม่ผ่าน ดงมันจึงช่วยสอนขับรถให้จนกระทั่งเขาได้ใบขับขี่ เจ้าหน้าที่จูช่วยสืบข้อมูลจากบิลค่าไฟฟ้าของอาจารย์โกและรายงานดงมันว่า หากมองจากร้านเบียร์ขนาดเล็กของเขาแล้ว การทำบัญชีประจำน่าจะเหมาะกับร้านมากกว่า แต่เขาดันจดทะเบียนการค้าซึ่งจ่ายแพงกว่าเยอะ ซึ่งเป็นอุบายเพื่อให้ได้ใช้ไฟมากๆแต่จ่ายค่าไฟถูก ดงมันกลับไปที่ร้านเบียร์อีกครั้งและนำถุงขยะกลับมารื้อค้น เขาพบเศษกระดาษที่ถูกฉีกซึ่งเป็นข้อมูลที่ซอนโฮวิเคราะห์ได้เกี่ยวกับสถานีสัญญาณของโทรศัพท์แบบใช้แล้วทิ้ง

ในวันปิดภาคเรียนที่ทุกคนกำลังเตียมตัวกลับบ้าน ซอนโฮเซฟไฟล์ข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ของเขาและพบว่าหมายเลขโทรศัพท์แบบใช้แล้วทิ้งที่เขาเคยวิเคราะห์กำลังเปิดใช้งานอยู่ เขาจึงแทร็คเข้าไปเพื่อหาโลเคชั่น แต่โจจุนอุคเข้ามาบอกว่าอาจารย์ดงมันยื่นใบลาออกไปแล้ว ซอนโฮจึงรีบไปที่ห้องทำงานของดงมัน แต่ทว่าเขาพบแต่ความว่างเปล่า..