สปอยล์ The Red Sleeve ตอนที่ 17

องค์รัชทายาทซึ่งเป็นโอรสพระองค์แรกของฝ่าบาทและด็อกอิม สิ้นพระชนม์ด้วยโรคหัดตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ในขณะที่ด็อกอิมหรือพระสนมอึยบินกำลังตั้งครรภ์ที่สอง แม้ฝ่าบาทจะทรงโศกเศร้าเสียพระทัยเพียงใด แต่ก็ทรงมีรับสั่งให้ทุกคนช่วยกันแก้ไขสถานการณ์ของโรคระบาดโดยเร็วเพราะทรงห่วงใยราษฎรที่เปรียบเสมือนลูกของพระองค์เช่นกัน

ด็อกอิมและเพื่อนๆ เสียใจมากหลังจากที่ยองฮีต้องจากไป เพราะความผิดที่แอบตั้งครรภ์อย่างลับๆและแท้งลูก จากนั้นเพื่อนรักทั้งสามคนที่เหลือก็สัญญากันว่าสักวันหนึ่งพวกเขาจะไปพบกัน ณ ที่แห่งหนึ่ง ด็อกอิมทูลขออภัยฝ่าบาทที่เย็นชาต่อพระองค์
เพราะเข้าใจดีแล้วว่าพระองค์ทรงเสียพระทัยไม่น้อยไปกว่านางเช่นกันที่เสียลูกไป นางเองก็ไม่อาจโกรธเคืองฝ่าบาทที่ไม่ช่วยเพื่อนรักเพราะในฐานะกษัตริย์ พระองค์ไม่ทรงมีทางเลือกและจำเป็นต้องลงโทษผู้กระทำผิดตามกฎหมาย จากนั้นนางก็ชวนฝ่าบาทไปทอดพระเนตรดอกไม้บานด้วยกันที่ตำหนักรับรองเมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึงเหมือนดั่งเช่นเมื่อครั้งที่พระองค์ทรงเป็นองค์รัชทายาทและนางก็เป็นเพียงนางใน โดยทูลว่าดอกไม้จะบานอีกครั้งและทุกอย่างจะต้องดีขึ้น

คิมกึยจูซึ่งเป็นพระเชษฐาของพระพันปีถึงแก่กรรม พระมารดาหลวงจึงนำความไปทูลและปลอบพระทัยและหวังว่าพอจะช่วยอะไรพระนางได้บ้าง แต่พระพันปีทรงมองว่าวังหลวงแห่งนี้เปรียบเสมือนเรือนจำที่หรูหราเท่านั้น เพราะแม้แต่งานศพของพี่ชาย พระนางก็ไม่อาจเสด็จออกไปได้

ฝ่าบาททรงหมดพระสติเนื่องจากพระเนตรอักเสบจากการทรงงานหนัก ด็อกอิมดูแลพระองค์อย่างใกล้ชิดและอ่านตำราโปรดถวาย แต่ทันใดนั้นนางเองก็หมดสติไปเนื่องจากพิษไข้ และนับจากนั้นอาการของด็อกอิมก็ทรุดลงเรื่อยๆ ฝ่าบาทเสด็จไปทรงงานในราชสำนักและมีรับสั่งกับซอซังกุงให้รีบถวายรายงานทันทีเมื่อด็อกอิมฟื้น

ด็อกอิมไม่ได้สติอยู่สี่วันและตื่นขึ้นมาด้วยความอิดโรย นางขอให้ซอซังกุงตามเพื่อนๆของนางมาหาเพราะรู้ดีว่าตนเองนั้นเหลือเวลาไม่มาก แต่ซอซังกุงรีบไปทูลฝ่าบาทให้รีบเสด็จมา ฝ่าบาททรงน้อยพระทัยที่ด็อกอิมให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าพระองค์และเข้าพระทัยว่านางไม่เคยรักพระองค์เลย ด็อกอิมจึงทูลว่าหากนางไม่รู้สึกอะไร ก็คงทำทุกวิถีทางเพื่อหนีไปจากพระองค์แล้ว แต่ขอเพียงว่าเป็นคนที่ไม่รู้จักกันในชาติหน้าหากเดินสวนกัน เพราะนางต้องการใช้ชีวิตในแบบที่ตนเองต้องการ จากนั้นด็อกอิมก็สิ้นใจ

การจากไปของด็อกอิมทำให้ฝ่าบาททรงเสียพระทัยอย่างมากรวมทั้งพระพันปีด้วย เพื่อนรักทั้งสองช่วยกันเก็บของของด็อกอิมใส่ไว้ในกล่อง จากนั้นก็มีการคัดเลือกพระสนมองค์ใหม่ ซึ่งไม่เป็นที่พอพระทัยของฝ่าบาท เพราะหญิงสาวแต่ละคนนั้นมีคุณสมบัติของด็อกอิมที่แตกต่างกัน และในที่สุดพระองค์ก็ทรงเลือกพระสนมซูบินผู้ที่ไม่มีอะไรเหมือนกับด็อกอิมเลย

เมื่อผ่านไปสักระยะหนึ่งฝ่าบาททรงตั้งพระทัยว่าจะลืมด็อกอิมเสียทีและตั้งพระทัยปกครองบ้านเมืองต่อไป วันหนึ่งฝ่าบาทเสด็จออกไปนอกวัง ทรงพบกับชายชราที่ใช้ชีวิตมาสี่รัชสมัย พระองค์ได้รับคำชมเชยว่าเป็นกษัตริย์ที่ดีที่สุดในช่วงชีวิตของเขา
จากทหารองครักษ์ที่เข้ามาฝึกใหม่ ฝ่าบาททรงเลือกชายหนุ่มผู้หนึ่งมาเป็นหัวหน้าผู้ช่วยราชองครักษ์ ซึ่งต่อมาทรงทราบว่าเขาคือหลานของด็อกอิม ซึ่งเป็นลูกชายของซองชิกพี่ชายของนาง

เวลาผ่านไปหลายปี คิมบกย็อนเสียชีวิตจากอาการเจ็บป่วย แพคยองฮีได้เลื่อนขั้นเป็นซังกุงสูงสุดและนำของที่ด็อกอิมเก็บไว้มาถวายฝ่าบาท นางทูลว่าไม่เคยโดดเดี่ยวเพราะเพื่อนๆ ของนางทุกคนกำลังรอนางอยู่ รวมทั้งด็อกอิมด้วย

ฝ่าบาทเริ่มประชวร แม้วิธีการรักษาของหมอหลวงจะได้ผล แต่พระองค์มีพระประสงค์จะอยู่เพียงลำพัง ฝ่าบาททรงรำลึกถึงเหตุผลที่เคยบอกกับด็อกอิมในคืนถวายตัวว่า เพราะไม่มีหญิงใดที่เหมือนกับนางที่พระองค์ทรงรัก

ฝ่าบาททรงตื่นขึ้นมาขณะที่นอนหนุนตักของด็อกอิมด้วยความตกพระทัย ฝ่าบาทที่เห็นด็อกอิมอยู่ตรงหน้า ในขณะที่ด็อกอิมทูลว่าพระองค์ทรงหนุนตักและหลับไปทั้งวัน พระองค์ไม่แน่พระทัยว่าเป็นความฝันหรือความทรงจำที่ได้พบกับด็อกอิมตำหนักรับรองเมื่อครั้งที่ทรงหนีราชกิจเพื่อไปหานาง ทรงตรัสกับด็อกอิมว่าจากนี้ไปพระองค์จะไม่ทรงปล่อยมือจากนางอีก และหากนี่คือความทรงจำก็ดีหรือความฝันก็ดีต่อให้พระองค์ต้องตายก็ไม่เป็นไร พระองค์จะเลือกช่วงเวลา ณ ตอนนี้ที่มีด็อกอิมเสมอและหวังให้ช่วงเวลานี้ไม่เปลี่ยนไป ให้ช่วงเวลานี้คงอยู่ไปชั่วนิจนิรันดร์ เช่นเดียวกับด็อกอิมที่บอกว่าช่วงเวลานี้จะเป็นนิรันดร์..