สปอยล์ Twenty-Five Twenty-One ตอนที่ 11

ฮีโดซ่อมเก้าอี้ตัวเก่าและเล่าให้มินแชฟังว่าพ่อของเธอทำไว้สามตัวสำหรับนั่งด้วยกันในสวนซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนมีความสุขมาก หลังจากที่พ่อเสียชีวิตและแม่ก็ยุ่งกับงานมากขึ้น เธอจึงต้องนั่งเพียงลำพังและเรียนรู้ที่อยู่คนเดียวจนเกิดความเคยชิน

มุนจีอุงตั้งใจจะสารภาพรักโกยูริมในวันแสดงคอนเสิร์ตเสาร์อาทิตย์นี้ แต่ทว่ายูริมและทีมฟันดาบต้องออกไปฝึกซ้อมนอกสถานที่ตามที่โค้ชชานมีบอกเป็นเวลาสามวันสองคืน

ยูริมสารภาพว่าเธอเคยก้าวร้าวกับฮีโดตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันเพราะความกลัว ยูริมไม่เคยลืมฮีโดที่เคยชนะเธอเมื่อครั้งแข่งขันกีฬาฟันดาบยุวชนและตอนนี้เธอก็ยังคงกลัวฮีโดอยู่

อีจินพาฮีโดไปกินอาหารที่ร้านแห่งหนึ่งเพื่อเป็นการขอบคุณเธอที่มีส่วนทำให้เขาได้เป็นนักข่าวประจำแผนกกีฬา ชินแจคยองนัดกับฮีโดว่าจะนำเก้าอี้ของพ่อไปซ่อมที่ร้าน แต่เธอติดข่าวด่วนและต้องรีบกลับสถานีหลังจากกินเลี้ยงและดื่มกับเพื่อนร่วมงาน ฮีโดไม่พอใจและทะเลาะกับแม่ที่ผิดสัญญาเหมือนกับเมื่อตอนที่เธออายุ 13 และแม่ไม่ไปร่วมงานศพพ่อเพราะติดข่าวด่วนเช่นกัน ฮีโดร้องไห้เสียใจที่แม่เอาเก้าอี้ของพ่อไปทิ้ง เธอจึงนำเงินเก็บไปเรียนกับช่างไม้เพื่อทำเก้าอี้ตัวใหม่ด้วยตัวเอง

มุนจีอุงปรึกษาอีจินเพราะอยากให้ยูริมไปดูคอนเสิร์ตของเขา อีจินไปรับฮีโดและยูริมที่โรงยิมเพื่อไปดูคอนเสิร์ตของจีอุง เขาอ้างกับโค้ชชานมีว่าต้องการพาพวกเขาไปทำสารคดีที่ต้องตัดต่อเพิ่มเติม

จีอุงดีใจเมื่อเห็นอีจินพายูริมและฮีโดมาดูคอนเสิร์ตของเขา ระหว่างพักเบรกมือกีต้าร์คนหนึ่งมีปัญหากับแฟนและออกจากคอนเสิร์ตไป จีอุงจึงขอให้อีจินช่วยเล่นกีต้าร์แทนโดยให้สวมชุดนักเรียน ฮีโดดีใจที่ได้เห็นอีจินในชุดนักเรียนมัธยมและเล่นกีต้าร์ เพราะเธอเคยฟังผลงานของเขาแค่ในเทปเท่านั้น วันนี้มุนจีอุงได้สารภาพรักกับยูริมและขอคบกับเธอ

ฮีโดชวนอีจินในชุดนักเรียนไปเล่นสนุกด้วยกันที่ห้องกระจายเสียง โดยให้อีจินเป็นดีเจแทนซึงวานและพูดออกอากาศเหมือนกับที่เคยอัดเทปไว้ จีอุงและยูริมตามมาสบทบและบอกว่าพวกเขาตกลงใจที่จะคบกันแล้ว และพวกเขาทั้งห้าคนก็ยืนดูดอกไม้ไฟด้วยกันอย่างมีความสุข

ฮีโดเพิ่งรู้ความจริงว่าแม่ของเธอไม่ได้ทิ้งเก้าอี้ของพ่อแต่นำมาซ่อมที่ร้าน และแม่ก็ยังสังเกตปฏิทินที่เธอวงวันที่ไว้และพาไปเยี่ยมหลุมศพพ่อในวันครบรอบ ฮีโดนำเหรียญทองล่าสุดไปอวดพ่อ เมื่อฮีโดเห็นแม่ร้องไห้ต่อหน้าหลุมศพ เธอจึงเพิ่งเข้าใจแม่ว่ายังคงคิดถึงพ่อมาก แม้ว่าที่ผ่านมาแม่พยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงพ่อ