สปอยล์ Twenty-Five Twenty-One ตอนที่ 4

จีซึงวานคือเด็กเรียนดีและได้ที่หนึ่งของโรงเรียน เธอจึงได้รับสิทธิพิเศษและใช้ห้องเก็บของบนดาดฟ้าเป็นรังลับส่วนตัวของเธอ ฮีโดขอให้มุนจีอุงช่วยสอนเต้น เขาจึงพาเธอขึ้นไปบนห้องลับของซึงวานและขอแลกเปลี่ยนโดยให้ฮีโดนำเครื่องดื่มไปใส่ไว้ที่ตู้เก็บของของโกยูริมทุกเช้า

อาของอีจินต้องการทาสีโรงรถใหม่ เธอจึงขอให้เขามารับรถกลับไป พ่อของอีจินโอนรถให้อาก่อนที่จะประกาศล้มละลายและเพื่อเป็นการตอบแทนที่ดูแลอีฮยอน อีจินไม่ผ่านการสอบสัมภาษณ์งานและไปนั่งดื่มคนเดียว โค้ชชานมีขอยุติการฝึกซ้อมนอกเวลาให้กับฮีโดเมื่อรู้ว่าเธอมีเรื่องกับรุ่นพี่ เพราะต้องการให้ฮีโดบริหารสมองเพื่อวางแผนรับมือต่อสู้กับแผนของฝ่ายตรงข้าม ฮีโดพบอีจินที่นั่งเมาอยู่หน้าบ้าน พวกเขาจึงคุยเรื่องราวที่เกิดขึ้นของกันและกัน ซึ่งฮีโดอยากให้อีจินช่วยพูดแหย่ให้เป็นเรื่องตลกและอยากให้ชีวิตจริงมีแต่เรื่องตลกมากกว่านี้ อีจินนั่งหลับอยู่ตรงนั้น ฮีโดจึงไปหาผ้าห่มมาคลุมให้พร้อมกับเขียนป้ายว่าห้ามลบกวนเพราะสอบสัมภาษณ์ไม่ผ่าน เช้าวันต่อมาถึงแม้ว่าอีจินรู้สึกอับอายที่ฮีโดทำให้คนอื่นรู้ว่าเขาตกสัมภาษณ์ แต่ก็ถือเป็นเรื่องดีที่เธอทำเรื่องเศร้าของเขาให้กลายเป็นเรื่องตลกจากคำที่เธอสะกดผิด

อีดาซอลตั้งใจว่าจะลงโทษยกกลุ่มหากว่าคืนนี้ฮีโดยังอยู่ซ้อมจนดึกอีก แต่ฮีโดเอ่ยคำขอโทษอีดาซอลและบอกว่าจะไม่อยู่ซ้อมคนเดียวจนดึกอีก แต่เธออยากให้อีดาซอลและทุกคนอยู่ซ้อมด้วยกัน โค้ชชานมีที่แอบฟังอยู่อดยิ้มออกมาไม่ได้ อาทิตย์หน้าโกยูริมต้องกลับไปเก็บตัวที่หมู่บ้านนักกีฬาทีมชาติ

ฮีโดวิ่งหนีกลุ่มนักเลงที่เธอเคยใช้ร่มทำร้ายพวกเขา อีจินไปเอารถสปอร์ตที่บ้านอาและขับผ่านมา แต่เขาไม่เรียกเธอขึ้นรถเพราะยังเคืองที่เธอทำให้เขาอับอาย ฮีโดจึงกระโดดขึ้นรถของเขาและรอดพ้นจากกลุ่มนักเลง อีจินไม่รู้ว่าฮีโดคิดได้อย่างไรที่ทำเรื่องเศร้าให้เป็นเรื่องตลก เธอจึงบอกว่าจะปล่อยให้ทุกวันเป็นเรื่องเศร้าเพราะการพ่ายแพ้ตลอดไม่ได้ แต่เมื่อได้หัวเราะออกมาก็จะทำให้ลืมง่ายขึ้นและก้าวต่อไปได้ ฮีโดดีใจที่ฝนตกลงมาและระบบปิดหลังคารถของอีจินก็ไม่ทำงาน เพราะจะได้เล่นสนุกตากฝนและมีความสุขกันสองคนอีกครั้ง ยูริมเจอจีอุงบนรถเมล์ขณะที่พวกเขาทั้งคู่ต้องไปส่งของที่บ้านของซึงวาน พวกเขาเจอฮีโดที่นั่งรถกลับมาพร้อมกับอีจิน ยูริมไม่พอใจฮีโด แต่ฮีโดบอกว่าเจอกันระหว่างทาง เด็กๆทุกคนช่วยแม่ของซึงวานจับปลาที่กระโดดออกจากกระป๋อง และในวันนั้นทุกคนก็ได้กินข้าวร่วมกัน แม่ของซึงวานถ่ายรูปนั้นไว้เป็นที่ระลึก

ยูริมเห็นฮีโดนำเครื่องดื่มมาใส่ในตู้ของเธอทุกเช้า จึงขอให้ฮีโดเลิกชอบเธอได้แล้ว ฮีโดขอให้จีอุงไปเคลียร์กับยูริมเรื่องนี้เอง ซึ่งจีอุงไปสารภาพกับยูริมว่าเขาขอร้องฮีโดนำเครื่องดื่มมาให้เอง ก่อนที่ยูริมจะกลับไปที่หมู่บ้านนักกีฬา แม้จะไม่ได้เจอกันสักพัก แต่ทั้งยูริมและจีอุงต่างก็รับปากว่าพวกเขาจะไม่เป็นแฟนกับแฟนคลับของตัวเอง

โค้ชชานมีประลองดาบกับฮีโดในการซ้อมครั้งสุดท้ายก่อนการลงแข่งคัดตัวซึ่งโค้ชเป็นฝ่ายชนะเพราะจับได้ว่าฮีโดคิดว่าตัวเองจะแพ้ เธอจึงสอนฮีโดว่าอย่าขี้ขลาดหรือปล่อยให้ใครจับได้เด็ดขาด เมื่อการฝึกจบลง โค้ชชานมีชมฮีโดว่าทำได้ดีมาก ฮีโดจึงเรียกโค้ชว่ารุ่นพี่ อีจินแวะไปหาฮีโดที่โรงยิม ทั้งคู่จึงชวนกันประลองดาบโดยเดิมพันกันว่าฝ่ายแพ้จะต้องทำตามที่ฝ่ายชนะขอ อีจินโกหกฮีโดว่าฟูลเฮาส์เล่มล่าสุดออกมาแล้ว ทำให้เธอเสียสมาธิและอีจินเป็นฝ่ายชนะ ฮีโดรู้ตัวดีว่าเธออยู่อันดับที่26ซึ่งมีโอกาสน้อยมากที่จะได้คัดตัวสู่ทีมชาติ แต่ถึงอย่างไรเธอก็จะไม่ผิดหวังเพราะเคยชินกับการแพ้และความล้มเหลว แต่อีจินกลับคิดว่านั่นคือความเข้มแข็งทางจิตใจซึ่งเขาอยากเจอเธอทุกครั้งเวลาที่จิตใจอ่อนแอ เขาให้กำลังใจฮีโดโดยบอกว่าในบรรดานักกีฬาที่ลงแข่งคัดตัว เธอคือคนที่เคยแพ้มามากที่สุด ประสบการณ์ที่แพ้สั่งสมเป็นบันไดให้เธอไต่มาถึงจุดนี้ และตอนนี้บันไดของเธอก็สูงที่สุด เขาอยากให้เธอค่อยๆไต่ขึ้นไปและเก็บเกี่ยวในสิ่งที่ต้องการ