สปอยล์ Vincenzo ตอนที่ 20

หลังจากที่ยิงชายองจนบาดเจ็บแล้ว ฮันซอกกำลังจะยิงวินเชนโซ่อีกครั้ง แต่ฮันซอเข้ามาขวางไว้จนตัวเองถูกยิง ลูกกระสุนหมดเสียก่อน ฮันซอกจึงไม่สามารถยิงวินเชนโซ่ได้และรีบหนีไป ก่อนตาย จางฮันซอได้มอบโทรศัพท์ของเขาให้วินเชนโซ่ เพราะในนั้นมีระบบจีพีเอสซึ่งสามารถใช้ติดตามจางฮันซอกได้ ชายองถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในเวลาต่อมา วินเชนโซ่รับปากเธอว่าจะจัดการทุกอย่างให้จบภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงและตัวเขาก็จะไปจากเกาหลีทันที แต่จะไม่ลืมสัญญาที่เคยให้เธอไว้

วินเชนโซ่คืนไฟล์กิโยตินให้อันกีซอกเพื่อนำกลับหน่วยข่าวกรอง ฮันซึงฮยอกยังไม่ทันได้ลงชื่อรับทราบข้อกล่าวหา เพื่อที่ตนเองจะได้ไปหลบอยู่ในเรือนจำสักระยะหนึ่ง ทันใดนั้นเองวินเชนโซ่โทรบอกว่าจะไว้ชีวิตเขา แต่ต้องรีบปล่อยตัวชเวมยองฮีออกมาภายในสามชั่วโมง ฮันซึงฮยอกรับปากจะทำตาม

ชเวมยองฮีออกจากเรือนจำและมุ่งหน้าไปที่สำนักงานอูซัง โดยที่โจยองอุนขับรถตามอยู่ห่างๆและคอยรายงานวินเชนโซ่ เพราะบางที่เธออาจจะแอบไปพบกับจางฮันซอก ชเวมยองฮีโทรบอกฮันซอกว่าซึงฮยอกเอาตัวรอดโดยการขายเธอให้กับวินเชนโซ่ และตอนนี้ฮันซอกยังไม่ควรพบกับเธอ เพราะอาจจะเป็นกับดักของวินเชนโซ่ ฮันซอกขอให้ชเวมยองฮีโอนเงินก้อนโตเข้าบัญชีของเขาเพื่อลักลอบหลบหนีในคืนนี้

อันกีซอกปลดล็อคระบบจีพีเอสในโทรศัพท์ของฮันซอได้แล้วจึงส่งพิกัดของจางฮันซอกไปให้วินเชนโซ่ ฮันซอกส่งลูกน้องไปฆ่าฮันซึงฮยอกขณะที่กำลังให้สัมภาษณ์นักข่าวอยู่ด้านหน้าศาล เมื่อวินเชนโซ่ไปถึง รถของจางฮันซอกก็ออกไปจากที่นั่นและอยู่ในที่อับสัญญาณ วินเชนโซ่จึงติดตามไม่ได้ และเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ชเวมยองฮีเมื่อโจยองอุนโทรบอกพิกัด

วินเชนโซ่จับชเวมยองฮีไปที่โกดังร้างแห่งหนึ่ง และฆ่าเผาเธอทั้งเป็นด้วยการจุดไฟในน้ำมัน จากนั้นเขาก็ออกตามล่าจางฮันซอกไปที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง อันกีซอกบอกให้วินเชนโซ่รีบลงมือ เพราะตอนนี้ตำรวจกำลังออกหมายจับเขาแล้ว ในขณะที่ผู้เช่าผู้ชายของตึกคึมกาตามไปสมทบกับวินเชนโซ่ ลูกน้องทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน เถ้าแก่โรงรับจำนำอีชอลอุคถูกแทงได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาคิดว่าตัวเองจะไม่รอด จึงขอให้วินเชนโซ่รับเป็นพ่อทูนหัวให้กับลูกของเขาที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลก จางฮันซอกถูกวินเชนโซ่ยิงขาทั้งสองข้างและลักพาตัวไป

จางฮันซอกถูกมัดไว้กับเก้าอี้ โดยที่วินเชนโซ่ติดตั้งสว่านเกลียวระบบอัตโนมัติไว้ เพื่อให้ฮันซอกตายอย่างช้าๆ ด้วยความทรมาน

โจยองอุนและอันกีซอกนำตั๋วและพาสปอร์ตมาให้วินเชนโซ่รีบหนีไป ชายองออกจากโรงพยาบาลเพื่อมาส่งเขา ทั้งคู่สวมกอดกันเพื่อเป็นการอำลา
หนึ่งปีต่อมา อันกีซอกได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอธิบดี โจยองอุนได้กลับไปทำงานที่หน่วยข่าวกรอง เถ้าแก่โรงรับจำนำได้ลูกสาวที่น่ารักแข็งแรงและดำเนินกิจการของตัวเองต่อไป โดยมีพัคซอกโดเป็นผู้ช่วย

วินเชนโซ่ส่งโปสการ์ดภาพเกาะแห่งหนึ่งในมอลตามาให้ชายองอยู่เสมอ ชายองได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานเฉลิมฉลองความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างเกาหลีและอิตาลี และเธอได้พบกับวินเชนโซ่อีกครั้งที่งานนี้ แต่ว่าเขาอยู่ได้เพียงคืนเดียวเท่านั้นและต้องรีบกลับไป เพราะแฝงตัวมากับคณะผู้แทนของอิตาลี

ก่อนหน้านี้ทองคำทั้งหมดถูกซ่อนไว้ในบ้านของชายองก่อนที่จะแบ่งส่วนต่างๆให้แต่ละคน วินเชนโซ่นำทองคำที่ได้จากส่วนแบ่งไปซื้อเกาะร้างในมอลต้า และกาซาโนแฟมิลี่ก็ย้ายไปตั้งรกรากกันที่นั่นแล้ว วินเชนโซ่กลายเป็นบอสใหญ่และไม่ใช่คอนซีลเยเรอีกต่อไป เขาชวนชายองไปเที่ยวที่เกาะแห่งนี้ ชายองบอกว่าเธอจะรีบสะสางงานให้เสร็จเพื่อที่จะตามเขาไป..

คำพูดทิ้งท้ายในตอนจบของวินเชนโซ่
"หากความยุติธรรมที่ไม่ปรานีมีจริง
ผมก็เต็มใจที่จะยอมจำนน
เพราะวายร้ายเองก็อยากจะใช้ชีวิตในโลกที่สงบสุข
แต่เพราะโลกแบบนั้นไม่มีทางเป็นจริง
ผมจึงมีงานอดิเรกใหม่นั่นคือการกำจัดขยะ
เพราะถ้าไม่กำจัดขยะ เราก็จะจมตายอยู่ใต้กองขยะ
ความชั่วร้าย มันแข็งแกร่งและกว้างใหญ่"